Promesses d'un visage - Bernard Lavilliers

Charles Baudelaire

J’aime, ô pâle beauté, tes sourcils surbaissés

D’où semblent couler des ténèbres

Tes yeux, quoique très noirs, m’inspirent des pensées

Qui ne sont pas du tout funèbres

Tes yeux, qui sont d’accord avec tes noirs cheveux

Avec ta crinière élastique

Tes yeux, languissamment me disent: Si tu veux

Amant de la muse plastique

Suivre l’espoir qu’en lui nous avons excité

Et tous les goûts que tu professes

Tu pourras constater notre véracité

Depuis le nombril jusqu’aux fesses

Tu trouveras au bout de deux beaux seins bien lourds

Deux larges médailles de bronze

Sous un ventre uni, doux comme du velours

Bistré comme la peau d’un bonze

Une épaisse toison qui, vraiment, est la sœur

De cette énorme chevelure

Souple et frisée, et qui t'égale en épaisseur

Nuit sans étoiles, Nuit obscure

Чарльз Бодлер

Сүйемін, ей, бозғылт сұлу, аласа қабағың

Қайдан қараңғылық ағатын сияқты

Көздерің өте қара болса да, мені ойландырады

Бұл мүлде жерлеу емес

Қара шашыңмен келіскен көздерің

Серіппелі жалаңашпен

Сенің көздерің маған: Қаласаң

Пластикалық музаны жақсы көретін

Оған біз толғандық деген үмітпен жүру

Және сіз мойындайтын барлық дәмдер

Біздің шыншылдығымызды көресіз

Кіндіктен бөксеге дейін

Сіз екі әдемі ауыр кеуденің соңында таба аласыз

Екі үлкен қола медаль

Қарапайым іштің астында, барқыттай жұмсақ

Монах терісіндей қоңыр

Шынында да қарындасы деген қалың жүн

Сол үлкен шаштан

Жұмсақ және бұйра және қалыңдығы бірдей

Жұлдызсыз түн, қараңғы түн