Elle Chante - Bernard Lavilliers, Cesária Evora

Elle chante un peu voilé souple comme le vent

C’est une mélodie sans paroles hors du temps

Elle chante les yeux fermés en fléchissant le cou

Plongée dans un pays très éloigné de vous

Alors les mots qu’elle improvise

Sont faits de violence et d couleurs

Sa voix qui était fluide d’abord se brise et se renforce

Comme les blessures de l'âme dans la profondeur de l'écorce

Mais d’où lui vient cette infinie douceur

Cette sensualité mélangée de pudeur

Ses belles mains quand elles se posent

Sur une épaule ou sur mon bras

Tout se métamorphose

On oublie la mort on s’en va

Elle chante la terre rouge la sèche la stérile

Elle chante les hommes proscrits les sans terre dans les villes

Les jeunes filles en noir et tous les enfants dans les rues

Les longues années sans pluie et ceux qu’on n’a jamais revus

Elle a ce don cette lumière pour chanter des mots à sa terre

Le rêve qui la berce devient un grande vent ravageur

Et puis innocemment parle d’amour et de chaleur

Mais d’où lui vient cette infinie douceur

Cette sensualité mélangée de pudeur

Ses belles mains quand elles se posent

Sur une épaule ou sur mon bras

Tout se métamorphose

On oublie la mort on s’en va

Elle chante des mots qu’elle improvise

Venus de loin des profondeurs

Sa voix qui était fluide d’abord se brise et se renforce

Elle est la vie la mort la fragilité et la force

Elle est la vie la mort la fragilité et la force

Ол жел сияқты икемді икемді ән айтады

Бұл сөз жоқ ескірмейтін әуен

Ол көзін жұмып, мойнын бүгіп ән айтады

Сізден алыс елде сүңгу

Сондықтан ол импровизациялайтын сөздер

Зорлық-зомбылық пен түстерден жасалған

Әуелгіде жұмсақ дауысы үзіліп, күшейе түседі

Қабықтағы терең жаралар сияқты

Бірақ бұл шексіз тәттілік қайдан келеді?

Бұл нәзіктік қарапайымдылықпен араласқан

Қонған кезде оның әдемі қолдары

Иығымда немесе қолымда

Барлығы өзгеруде

Біз өлімді ұмытып кетеміз

Ол қызыл жерді, құрғақ жерді жырлайды

Ол тыйым салынған адамдарды, қалалардағы жерсіздерді жырлайды

Қара киінген қыздар мен көшедегі барлық балалар

Жаңбырсыз ұзақ жылдар және біз ешқашан көрмедік

Оның еліне ән айту үшін жарық сыйы бар

Оны бесікке бөлеп жатқан арман үлкен желге айналады

Содан кейін махаббат пен жылулық туралы жазықсыз айтады

Бірақ бұл шексіз тәттілік қайдан келеді?

Бұл нәзіктік қарапайымдылықпен араласқан

Қонған кезде оның әдемі қолдары

Иығымда немесе қолымда

Барлығы өзгеруде

Біз өлімді ұмытып кетеміз

Ол импровизацияланған сөздерді айтады

Тұңғиықтан алыстан келген

Әуелгіде жұмсақ дауысы үзіліп, күшейе түседі

Ол өмірлік өлім сынғыштық пен күш

Ол өмірлік өлім сынғыштық пен күш