Lettre Ouverte - Bernard Lavilliers

Le silence des ports enflamme ma planète

Les ondes des radios surveillent mes décors

Princesse de la nuit, fille des astres morts

La centrale atomique pose son théorème

Dans la veine bleutée du junky qui délire

Noyé dans la musique coule un liquide froid

Qui mesure en c.c. ce qui reste à vivre

De nos cerveaux rongés monte l’hymne à la joie

Je suis un écrivain ivre de dialectique

J’ai l’optimisme suisse sur un compte bloqué

A peu près aussi drôle qu’une porte de clinique

Qui s’ouvre sur la morgue juste après le guichet

Souriez !

souriez !

déchirez-vous la gueule !

Ordre nouveau est là, pour nos petits enfants !

Mr. Pauwels s’en va fleurir nos camisoles

Dans les matins magiques et les buissons ardents !

Je suis un pessimiste et payé par personne

Au-dessus de mes yeux poussent des fleurs fanées

La fumée des usines me fait une couronne

Ma mère a enfantè dans les pieds d’un crassier

Порттардың үнсіздігі менің планетамды жандырады

Радио толқындары менің әшекейлерімді бақылайды

Түн ханшайымы, өлі жұлдыздардың қызы

Атом электр станциясы өз теоремасын қояды

Сандырақтаған көкшіл тамырында

Музыкаға батқан суық сұйықтық ағып жатыр

Кім өлшейді к.к. өмір сүру үшін не қалады

Кемірген миымыздан қуанышқа гимн шығады

Мен диалектикаға мас болған жазушымын

Менде бұғатталған есептік жазбада швейцариялық оптимизм бар

Клиниканың есігі сияқты күлкілі

Ол билет кассасының жанынан мәйітханаға ашылады

Күлімсіре!

күл!

есегіңді жұлып ал!

Немерелерімізге жаңа тапсырыс келді!

Пауэлс мырза камзолдарымызды гүлдетті

Сиқырлы таңертең және жанып тұрған бұталарда!

Мен пессимистпін және оны ешкім төлемейді

Көзімнің үстінде солған гүлдер өседі

Зауыттардың түтіні мені тәж етеді

Анам бір кірдің табанында босанған