Un bonheur incompréhensible - Anne Sylvestre

Pendant des années j’ai senti

En m’en retournant sur Paris

Juste après le péage

Comme une odeur de bois coupé

Un parfum de sève échappée

Familière et sauvage

Je la guettais, fugitive

De ma voiture captive

Mes narines frémissaient

Tandis que m’envahissait

Un bonheur incompréhensible

Comme un souvenir impossible

D’une autre vie, comme un regret

Ou la prescience d’un après

Où ça sentirait la résine

La planche qu’on a rabotée

La fougère et le noisetier

Moi qui suis pourtant citadine

Et même si j’ai tout mon temps

Je sais qu’une forêt m’attend

On peut croire qu’on a rêvé

Dire qu’il n’est rien arrivé

Qu’on s’est fait des idées

Une odeur, c’est bien imprécis

Et pourquoi cette odeur, ici

Sur la route bondée?

Je n’ai jamais eu l’audace

De rechercher cette place

Craignant de ne rien trouver

Qui puisse justifier

Ce bonheur incompréhensible

Comme un sourire irrépressible

Ou comme l’ineffable joie

Qu’on éprouve à rentrer chez soi

Où le feu brûlerait dans l'âtre

Où l’on n’aurait qu'à se poser

Dans un fauteuil se reposer

Où l’on n’aurait plus à se battre

Et même si j’ai tout mon temps

Je sais qu’une maison m’attend

Après, je suis restée longtemps

Sans faire la route et pourtant

La semaine dernière

Je m’en retournais sur Paris

Et j’avais assis deux petits

Sur la banquette arrière

Ils regardaient des images

Puis, juste après le péage

Ont soudain levé le front

Et déclaré «Ça sent bon !»

C’est sans doute incompréhensible

Je dois avoir le cœur sensible

Mais j’en ai eu les larmes aux yeux

Je n’avais pas rêvé ce lieu

Il existait, il est à prendre

Il suffit de suivre l’odeur

Un jour que je n’aurai pas peur

Je ne pourrai pas me méprendre

Et même si j’ai tout mon temps

Peut-être qu’un bonheur m’attend

Un jour que je n’aurai pas peur

Je ne pourrai pas me méprendre

Et même si j’ai tout mon temps

Peut-être qu’un bonheur m’attend

Мен жылдар бойы сезіндім

Парижге оралу

Төлемнен кейін

Кесілген ағаштың иісі сияқты

Қашып кеткен шырынның иісі

Таныс және жабайы

Мен оған қарадым, қашқын

Менің ұсталған көлігімнен

Менің танауларым дірілдеп кетті

Мен басып кіргенде

Түсініксіз бақыт

Мүмкін емес естелік сияқты

Басқа өмірден, өкініш сияқты

Немесе кейінді алдын ала білу

Қайда ол шайырдың иісі болады

Жоспарланған тақтай

Папоротник және жаңғақ

Мен қала тұрғынымын

Тіпті менің барлық уақытым болса да

Мені орман күтіп тұрғанын білемін

Біз армандағанымызға сенеміз

ештеңе болмағанын айту

Бізде идеялар бар

Иіс өте анық емес

Неліктен бұл иіс мұнда

Адамдар көп жүретін жолда?

Менде ешқашан батылдық болған емес

Бұл орынды іздеу үшін

Ештеңе таппаймын деп қорқады

Кім ақтай алады

Бұл түсініксіз бақыт

Басылмайтын күлкі сияқты

Немесе сөзсіз қуаныш сияқты

Үйге келу қандай сезім

Қайда ошақта от жағылатын

Қай жерде тек сұрау керек

Демалу үшін креслода

Біз енді соғысудың қажеті болмайтын жерде

Тіпті менің барлық уақытым болса да

Мені үй күтіп тұрғанын білемін

Содан кейін мен ұзақ тұрдым

Көліксіз және әлі

Өткен аптада

Мен Парижге қайтатын болдым

Ал мен екі кішкентай отырдым

Артқы орындықта

Олар суреттерге қарап отырды

Содан кейін, ақылыдан кейін

Кенет бастарын көтерді

Және «Бұл жақсы иіс!» деп жариялады.

Бұл түсініксіз шығар

Менің жүрегім сезімтал болуы керек

Бірақ көзіме жас келді

Мен бұл жерді армандаған жоқпын

Ол бар еді, оны алу керек

Тек хош иісті қадағалаңыз

Мен қорықпайтын күн

Мен қателесе алмадым

Тіпті менің барлық уақытым болса да

Мүмкін мені бақыт күтіп тұрған шығар

Мен қорықпайтын күн

Мен қателесе алмадым

Тіпті менің барлық уақытым болса да

Мүмкін мені бақыт күтіп тұрған шығар