Tu es la terre - Anne Sylvestre

Quand tout est noir

Quand tout est noir sur blanc

Quand plus d’espoir

Oh, quand la vie se défend

Et quand j’y pense

À tout ce temps perdu

À mon enfance

Aux chagrins défendus

Quand je devine

Tout ce que j’ai laissé

Et mes racines

Qui n’ont pas repoussé

Et ces visages

Pas assez contemplés

Avant l’orage

Où se sont envolés

Tu es la terre sous mes pas

Tu es l'écorce sous mes doigts

Et la rivière où je me noie

Tu es ma joie

Quand tout est peine

Quand il n’y a plus rien

Ni Dieu, ni veine

Ni famille, ni rien

Et quand il vente

Aux quatre coins de moi

Une épouvante

Qui vient d’où et pourquoi

Quand tout me blesse

Et quand je sens en moi

Cette faiblesse

Qui détruit toute joie

Quand tout est fou

Quand je me sens trahie

Quand on me joue

Oh, et quand on m’oublie

Tu es la terre sous mes pas

Tu es la mer contre mes bras

Tu es le vent, tu es sa voix

Tu es ma joie

Quand tout s'éclaire

Quand tout va mieux que bien

Et quand j’espère

Qu’il n’arrivera rien

Quand le soleil

Semble de mes parents

Et qu’au réveil

S’agenouille le vent

Quand il éclate

Aux quatre vents de moi

Une écarlate

Irrépressible joie

Et quand la mer

Mélange ses couleurs

Et ses bleus, ses verts

Pour m’habiller le cœur

Tu es la terre sous mes pas

Tu es le sable entre mes doigts

Si tu veux qu'à mon tour je sois

Oh oui, ta joie… reste ma joie

Бәрі қараңғы болған кезде

Аққа бәрі қара болған кезде

Үміт жоқ кезде

О, өмір қарсы тұрғанда

Ал мен бұл туралы ойлаған кезде

Осының бәріне босқа кеткен уақыт

Менің балалық шағыма

Тыйым салынған қайғыларға

Мен болжаған кезде

Мен қалдырдым

Және менің тамырым

Кім артқа итермепті

Және бұл беттер

Жеткілікті есептелмейді

Дауыл алдында

қайда ұшып кетті

Сен менің аяғымның астындағы жерсің

Сен менің саусақтарымның астындағы қабығысың

Ал мен батып бара жатқан өзен

Сен менің қуанышымсың

Бәрі ауырған кезде

Ештеңе қалмаған кезде

Құдай да, тамыр да емес

Отбасы жоқ, ештеңе жоқ

Және қашан сатылады

Менің айналамда

Сұмдық

Кім қайдан және неге

Бәрі мені ауыртқанда

Ал өзімді іштей сезінгенде

Бұл әлсіздік

бұл барлық қуанышты жояды

Бәрі ақылсыз болған кезде

Мен сатқындықты сезінгенде

Мен ойнаған кезде

О, мен ұмытылған кезде

Сен менің аяғымның астындағы жерсің

Сен менің құшағымдағы теңізсің

Сен желсің, сен оның дауысысың

Сен менің қуанышымсың

Бәрі анық болғанда

Бәрі жақсыдан жақсы болған кезде

Ал мен үміттенген кезде

ештеңе болмайды деп

Күн шыққанда

Ата-анамнан көрінеді

Ал сен оянғанда

Желді тізелейді

Ол жарылғанда

Менің төрт желімде

Қып-қызыл

басылмас қуаныш

Ал теңізде

Оның түстерін араластырыңыз

Және оның көктері, жасылдары

Жүрегімді киіндіру үшін

Сен менің аяғымның астындағы жерсің

Саусақтарымның арасындағы құмсың

Мен болғанымды қаласаңыз

Иә, сенің қуанышың... менің қуанышым болып қала береді