Это новый день - Андрей Макаревич, Группа «Папоротник»

Я песню спел свою

И умер быстро, как солдат в бою,

Меня на утро не нашли в строю

Я песен больше не пою

И я совсем один и мне легко,

Что сам себе я господин

И все холсты моих заброшенных картин

Покрыты сетью паутин.

Это новый день,

Он несет нам радость

И сомнений гонит тень

Он нас зовет вперед

Как хочу я знать, куда он нас зовет.

Кyда он нас зовет.

И снова на углу полно прохожих

Одинаковых на рожу,

До чего же все похожи, каждый день одно и то же,

А за что же милый Боже,

Сделал ты меня на них похожим?

И снова кто-то мне подарит

Свою выцветшую бледную печаль

Она меня состарит,

И мне его совсем не жаль

Меня опять уносит в даль

И я расстроен, как рояль.

Мен әнімді айттым

Ол шайқастағы жауынгердей тез өлді,

Таң атпай қатардан табылмады

Мен енді ән айтпаймын

Мен жалғызбын және бұл маған оңай,

Мен өзімнің қожайынмын

Және менің тасталған картиналарымның барлық кенептері

Торлар торымен жабылған.

Бұл жаңа күн

Ол бізге қуаныш әкеледі

Ал күдік көлеңке түсіреді

Ол бізді алға шақырады

Оның бізді қайда шақырып жатқанын қалай білгім келеді.

Ол бізді қайда шақырады.

Ал, бұрыш тағы да өтіп бара жатқандарға толы

Беті ұқсас,

Барлығы қандай ұқсас, әр күні бірдей,

Неліктен, қымбатты Құдай,

Мені соларға ұқсаттың ба?

Тағы да біреу маған береді

Сенің бозарған мұңың

Ол мені қартайтады

Ал мен оны мүлде аямаймын

Мені қайтадан алып кетеді

Ал мен пианино сияқты ренжідім.