Узоры Печали - Alkonost

Тучи-тучи — чёрны хмуры,

Чтож вы звёзды утаили,

Да луну светлооку

Вы от взора заслонили?

Ой суровы тучи сжальтесь-

Хладный свет вы пропустите,

Да печалью глаз моих,

Ой вы тучи насладитесь.

Не иду по землям хладным

Я с тобою по чужбине,

Да в полях бескрайних дальних,

Ой не стелит ложе ночь нам…

Я из рук твоих птицей ввысь взовьюсь,

Ты в глазах моих звёздами сияй!

Не объятьем грёз — светом своих глаз,

Как Огнём Ночи ты меня встречай!

Те поля один прошёл я,

Среди стен лесов дремучих.

Травы были жёстким ложем

В той земле, чужой, далёкой…

Только грёзы меня грели,

Только имя было огнем…

Огнь тот грел мне сердце жарко

Имя то шептал я тихо…

Я из рук твоих птицей ввысь взовьюсь!

Ты в глазах моих звёздами сияй!

Не объятьем грёз — светом своих глаз,

Как Огнём Ночи, ты меня встречай!

Здесь, дождями оживлёна,

Да под сенью древ могучих,

Я плела узоры дивны,

В тех узорах лик таила…

Лик того, что путь свой держит,

Да из стран что дивом были,

От брегов да в злата свете,

Да от рек медами полных…

Долог путь обратный стал мне,

Да из стран, где пепел властен,

От брегов костьми белевших,

Да от рек слезами полных…

И теперь держу я путь свой

К стороне, что сердце чует,

К той, что грусть в узор сплетая

Лик мой в сердце сберегла…

Бұлттар-бұлттар - қара мұңды,

Жұлдыздарды неге жасырдың

Иә, ай жарық

Сіз көріністен қорғандыңыз ба?

О, қатал бұлттар, аяңдар -

Сағынасың суық жарық

Иә, көзімнің мұңы,

О, бұлттар рахаттанасыңдар.

Мен суық жерлерде жүрмеймін

Жат елде сенімен біргемін,

Иә, шексіз алыс далаларда,

Әй, түн бізге төсек жасамайды...

Мен сенің қолыңнан құс боп ұшамын,

Сен менің көзімде жұлдыздай жарқырайсың!

Арман құшағынан емес – көзіңнің нұрымен,

Мені түннің отындай қарсы ал!

Сол өрістерден жалғыз мен өттім,

Тығыз орман қабырғаларының арасында.

Шөптер қатты төсек болды

Ол елде жат, алыс...

Тек армандар мені жылытты

Тек аты ғана от еді...

Сол от менің жүрегімді жылытты

Мен атын ақырын сыбырладым...

Мен сенің қолыңнан құстай ұшып өтемін!

Сен менің көзімде жұлдыздай жарқырайсың!

Арман құшағынан емес – көзіңнің нұрымен,

Түннің отындай, менімен кездесесің!

Мұнда, жаңбырдан жанданған,

Иә, құдіретті ағаштардың көлеңкесінде,

Керемет өрнектерді тоқтым,

Бұл үлгілерде бет жасырылды ...

Жолын ұстағанның жүзі,

Иә, ғажайып болған елдерден,

Жағалардан және алтын нұрға,

Иә, балға толы өзендерден...

Мен үшін кері жол ұзақ болды,

Иә, күлі күшті елдерден,

Сүйекпен ағарған жағалардан,

Иә, көз жасына толы өзендерден ...

Ал қазір мен өз жолымды ұстанамын

Жүрек сезетін жағына

Мұңды өрнек етіп өргенге

Жүрегімде бетімді сақтады...