Неведомые земли - Alkonost

За стеной лесов, в зазеркалье рек,

В тёмном поле мерцает костёр.

То далёкий голос шёпотом

Всё зовёт за порог.

Вражьею стрелой сердце боль пронзит

Затуманится разум на миг

И откроют лики тайные

Тени тёмной воды.

И откроют лики тайные

Тени тёмной воды

Озарят меня и направят путь

Дальни земли ждут меня,

Но в скитаньях нет пристанища,

Нет покоя.

Но в скитаньях нет пристанища,

Нет покоя.

Дальний, дальний голос позовёт

Позовёт за порог,

Но в скитаньях нет пристанища,

Нет покоя.

Но в скитаньях нет пристанища,

Нет покоя

Годы ушедшие

словно листва под ногами,

Тени облак — пролетают.

А впереди пустота:

Манит предчувствием,

Ждёт неустанно,

Обволочет меня

И пропаду, и погибну я.

Орман қабырғасының артында, өзендердің әйнегінде,

Қараңғы далада алау жанады.

Сол алыстан сыбырлаған дауыс

Бәрі босағаға шақырады.

Дұшпанның жебесі жүректі ауыртып тесіп өтеді

Бір сәт сана бұлыңғыр

Ал құпия жүздер ашылады

Қараңғы судың көлеңкелері.

Ал құпия жүздер ашылады

Қараңғы судың көлеңкелері

Мені нұрландырып, жол көрсет

Мені алыс жерлер күтіп тұр

Бірақ қыдыруда баспана жоқ,

Демалыс жоқ.

Бірақ қыдыруда баспана жоқ,

Демалыс жоқ.

Алыстағы, алыстағы дауыс шақырады

Табалдырықты шақырады,

Бірақ қыдыруда баспана жоқ,

Демалыс жоқ.

Бірақ қыдыруда баспана жоқ,

Демалыс жоқ

Жылдар өтті

аяқ астындағы жапырақтар сияқты

Бұлттардың көлеңкелері ұшып барады.

Алда бостық бар:

алдын ала ескертумен шақырып,

Шаршамай күту

Мені орап ал

Ал мен жоқ боламын, мен өлемін.