Храм Леса - Alkonost

Пеплом пала заря — день приходит новый,

И не дарит покой, ночь, что в сердце живёт…

Век мой долгий, злой — полон тяжкой печалью,

Средь людей я живу, но всёж одинок…

Здесь, в горькие дни, мне не ведать покоя,

К милой стороне просится сердце моё!

В травы-полынь, зарницей лесною,

Рвётся сердце прочь — манит, зовёт!

Сердца моего глас-

Глас духа Леса,

Предков вольная песнь

Слышится мне!

Дай мне силы жить,

Дай не сгибнуть в тоске!

Слышу неведомый Зов

Я в шёпоте Леса!

Ой да прими песнь мою одинокую,

Лес!

Храни ты дыханье весны,

Дом!

Сынов пробуди с Солнцем-огнем,

И надеждой овей, водой напои!

Не зовите меня, гласы дальние,

Братьев да сестёр, за окоём!

Здесь мне вековать годы долгие,

И да сердце отдать чадам своим!

Зори горят огнём: зов тот — верно память,

Что таится во мне, что бередит кровь!

Студёной водой, даром солнца пламени

Он зовёт меня под сень лесов!

Там буйны травы поют над ведуньей-рекою,

Да под ветров песнь древы дремлют в веках,

Ой, да зори горят погребальным костром

Тот что зовёт меня к братьям моим…

Сердца моего глас —

Глас духа Леса,

Предков вольная песнь

Слышится мне!

Дай мне силы жить,

Дай не сгибнуть в тоске!

Слышу неведомый Зов

Я в шёпоте Леса!

Таң күлімен атады - жаңа күн келді,

Және тыныштық бермейді, жүректе өмір сүретін түн ...

Менің жасым ұзақ, зұлым - ауыр қайғыға толы,

Адамдардың арасында мен өмір сүремін, бірақ бәрібір жалғызбын...

Міне, ащы күндерде мен тыныштықты білмеймін,

Менің жүрегім тәтті жағын сұрайды!

Жусан шөпте, орман найзағайында,

Жүрек соғып кетеді - шақырады, шақырады!

Жүрегімнің дауысы

Орман рухының дауысы,

Ата-баба тегін ән

Мені тыңда!

Маған өмір сүруге күш бер

Қиналып өлмесін!

Мен белгісіз қоңырауды естимін

Мен орманның сыбырындамын!

Иә, менің жалғыз әнімді қабыл алыңыз,

Орман!

Көктемнің тынысын сақтаңыз

Үй!

Ұлдарыңызды күн шуағымен оятыңыз,

Ал, үмітім, маған ішетін су берші!

Маған қоңырау шалмаңыз, алыстағы дауыстар,

Ағайын, әпке-қарындастар, көзге көрінбейтін!

Мұнда мен көп жылдар өмір сүремін,

Ал жүрегіңізді балаларыңызға беріңіз!

Таңдар отпен жанады: бұл қоңырау шынайы естелік,

Ішімде не бар, қанды не толқытады!

Суық су, Жалынның күн сыйы

Ол мені орманның шатырының астында шақырады!

Сиқырлы өзеннің үстінде жасыл шөптер ән салады,

Иә, жел астында ағаштардың әні ғасырлар бойы ұйықтайды,

О, иә, таңдары жаназа отындай жанады

Мені бауырларыма шақыратын адам...

Менің жүрегімнің дауысы -

Орман рухының дауысы,

Ата-баба тегін ән

Мені тыңда!

Маған өмір сүруге күш бер

Қиналып өлмесін!

Мен белгісіз қоңырауды естимін

Мен орманның сыбырындамын!