К Родимой Стороне - Alkonost

Ты умерь тяжёлый шаг,

Мой усталый конь,

Во степи, где ветра глас,

Слышен день деньской.

Ой, да неси меня, верный конь,

Ступай ты прямо, да на закат,

Где в травах буйных хладный огнь

Да застилает мне взгляд…

Чуток ты ступай, да тих,

Голову склоня,

Путь длиннее всех других,

Верно, ждёт меня.

Но поспешай, спеши ты мой конь,

К родимой, милой мне стороне!

Уж гаснет Солнца пурпурный свет

На рубленной, литой броне.

О весеннем ветре не петь,

Не повторить лихих годин,

Встанут травы-цветы скорбя

Над курганом моим.

Ой, встанут травы те высоки,

Да снимут тяжесть с моих плеч,

Уснёт в моей застывшей руке

Уставший, тяжкий мой меч.

Куда бредёшь, ты конь, мой конь,

Да без дорог, без пути…

Ой, гаснет солнца жаркий огонь,

Да стынет сердце в груди.

Ты ступай легко, мой конь,

Раны не тревожь мои,

Ой, не ждёт меня дома покой

Мне не осилить пути.

На пирах с друзьями не гулять

Впредь на этой земле,

И шлему больше не блистать

На моем челе.

И ты умерь тяжёлый свой шаг,

Мой верный, добрый мой конь —

Ведь вечной ночи пепельный мрак

Мне дарит вечный покой.

Ой, рано сумрак землю покрыл,

Затмила очи мне тень.

Не увидать мне родимой земли,

Где ждут с рассветом день…

Ауыр қадам бастың,

Менің шаршаған атым

Желдің үні шыққан далада

Күнді естідім.

О, иә, мені алып жүр, адал ат,

Сіз тура жүресіз, иә күн батқанға дейін,

Шөптердің қай жерінде суық от

Иә, бұл менің көзімді жасырады ...

Біраз кетесің, бірақ үндеме,

басымды иіп,

Жол басқаларға қарағанда ұзағырақ

Дұрыс, мені күтіп тұр.

Бірақ асығыңыз, асығыңыз, сіз менің атымсыз,

Қымбатты жағыма, маған қымбат!

Күннің күлгін сәулесі әлдеқашан сөніп барады

Туралған, құйылған броньда.

Көктемнің желін жырлама,

Жылдар қайталама,

Шөп гүлдері қайғырып көтеріледі

Менің қорғанымның үстінде.

О, бұл шөптер биікке көтеріледі,

Олар менің иығымнан ауыртпалық түсірсін,

Менің мұздаған қолымда ұйықтап қалады

Шаршаған, ауыр менің қылышым.

Қайда қаңғып жүрсің, атсың, тұлпарым,

Иә, жолсыз, жолсыз ...

О, күннен ыстық от сөнеді,

Кеудеде жүрек мұз қатсын.

Жеңіл жүр, жылқым,

Менің жараларымды мазаламаңыз

О, мені үйде тыныштық күтіп тұрған жоқ

Мен жолды меңгере алмаймын.

Достармен тойға бармаңыз

Бұдан былай бұл жер бетінде,

Ал дулыға енді жарқырамайды

Маңдайымда.

Ал сен ауыр қадамыңды бәсеңдетесің,

Менің адал, жақсы атым -

Өйткені, мәңгілік түн – күлді қараңғылық

Маған мәңгілік тыныштық сыйлайды.

О, ерте ымырт жерді жауып,

Көлеңке көзімді өшіріп тастады.

Туған жерімді көрме,

Таң атқанда күткен күн...