Een Boot is noch buten - Achim Reichel

«Ahoi, Klaas Nielsen und Peter Jehann!

Kiekt nach ob wi noch nich to Mus sind!

Ji hewt doch gesehn den Klabautermann?

Gottlob, dat wi wedder to Huus sind!»

Die Fischer riefen’s und stießen ans Land

Und zogen die Kiele bis hoch auf den Strand

Dumpf an, rollten die Fluten

Han Jochen aber, rechnete nach

Und schüttelte finster sein Haupt und sprach:

«Een Boot is noch buten!

Een Boot is noch buten!»

Und ernster keuchte die braune Schar

Dem Dorf zu über die Dünen

Schon grüßten von Fern mit zerwehtem Haar

Die Frau’n an den Gräbern der Hünen

Und «Korl» hieß es und «Leiv Marie!

Tis doch ma schön dat ju wedder hie!»

Dumpf an, rollten die Fluten

«Un Hinrich, mien Hinrich, wo is denn dee?»

Und Jochen wies in die brüllende See:

«Een Boot is noch buten!

Een Boot is noch buten!»

Am Ufer dräute der Möwenstein

Drauf stand ein verrufenes Gemäuer

Dort schleppten sie Werk und Strandholz hinein

Und gossen Öl in das Feuer

Das leuchtete weit in die Nacht hinaus

Und sollte rufen: «O komm nach Haus!»

Dumpf an rollten die Fluten

Hier steht dein Weib in Nacht und Wind

Jammert laut auf und küsst dein Kind:

«Een Boot is noch buten!

Een Boot is noch buten!»

Doch die Nacht verrann und die See ward still

Und die Sonne schien in die Flammen

Da schluchzte die Ärmste: «As Gott will!»

Und bewusstlos brach sie zusammen!

Sie trugen sie heim auf schmalem Brett

Dort liegt sie nun fiebernd im Krankenbett

Und draußen plätschern die Fluten

Dort spielt ihr Kind, «ihr lütting Jehann»

Und lallt wie träumend dann und wann:

«Een Boot is noch buten!

Een Boot is noch buten!»

«Әй, Клаас Нильсен және Питер Джеханн!

Егер біз әлі Мұста болмасақ, Kiekt!

Сіз Клабаутерманды көрмедіңіз бе?

Құдайға шүкір, біз Хуусқа келдік!»

Балықшылар айқайлап, жағаға шықты

Және кильдерді жағажайға жоғары көтерді

Көңілсіз, су тасқыны аунады

Бірақ Хан Йохен математиканы жасады

Және басын қараңғылықпен шайқап:

«Қайық әлі де бар!

Қайық әлі де қолжетімді!»

Ал қоңыр тобыр байсалдырақ тыныстады

Шатырдың үстіндегі ауылға қарай

Алыстан шаштары жайнап қарсы алды

Алпауыттардың бейітіндегі әйелдер

Ал «Корл» атауы және «Лейв Мари!

Керемет, біз осылай істеп жатырмыз!»

Көңілсіз, су тасқыны аунады

— Ун Хинрих, менің Хинрихім, ди қайда?

Ал Жохен гүрілдеген теңізді нұсқады:

«Қайық әлі де бар!

Қайық әлі де қолжетімді!»

Жағада шағала тасы көрінді

Оның үстінде беделі жоқ ғимарат тұрды

Онда олар жұмыс пен ағаштарды сүйреп апарды

Және отқа май құйды

Түнге дейін жарқырап тұрды

Және: «Әй, үйге кел!» деп айқайлау керек.

Су тасқыны күңгірттенді

Міне, сіздің әйеліңіз түнде де, желде де тұрады

Қатты айғайлап, балаңызды сүйеді:

«Қайық әлі де бар!

Қайық әлі де қолжетімді!»

Бірақ түн өтіп, теңіз тынышталды

Ал күн жалынмен жарқырап тұрды

Сонда бейшара: «Құдай қаласа!

Және ол есінен танып құлап қалды!

Олар оны үйге тар тақтаймен апарды

Онда ол аурухана төсегінде ыстығы көтеріліп жатыр

Ал сыртта толқын толқындар

Оның баласы сонда ойнап жүр, "Сенің люэтің Джеханн"

Ал анда-санда арман сияқты шуылдап:

«Қайық әлі де бар!

Қайық әлі де қолжетімді!»