Сказки нашего двора - Зимовье зверей

Во дворах послевоенных, в тех несказочных дворах,

Где среди военнопленных промышляла детвора,

Где вкуснее карамели каша с хреном пополам,

Мы несказочно взрослели не по дням, а по делам.

Из недетской сказки нашего двора

Выходили столяры, профессора.

Кто-то вышел в офицеры, кто-то в пасечники.

И совсем-совсем немногие — в сказочники.

Во дворах шестидесятых, где весенние ветра

Спать ребятам и девчатам не давали до утра,

Где нечесаные дали, стадионы и мосты,

Мы несказочно врастали в эти взрослые мечты.

Из весенней сказки нашего двора,

Где идеи выдавались на гора,

Кто-то вышел в дипломаты, кто-то в истопники.

И совсем-совсем немногие — в сказочники.

В перестроенных кварталах перестроечных дворов,

Где так часто не хватало доброты и докторов,

Где свободы воздух вязок и указы — не указ,

Всем нам стало не до сказок или сказкам не до нас.

Из последней сказки нашего двора,

Где шумел камыш, шуршала мишура,

Кто-то выбился в торговцы, кто-то в поставщики.

И совсем-совсем немногие — в сказочники.

Эти сказки мы всю жизнь в себе несем

Сказки нам нужны всегда, везде, во всем,

А без них мы как без времени временщики…

Потому-то нам всего важнее сказочники.

Соғыстан кейінгі аулаларда, сол ғажайып аулаларда,

Балалар соғыс тұтқындарының арасында аң аулаған жерде,

Жартысында желкек қосылған карамель ботқасынан қай жерде дәмдірек,

Біз күнмен емес, іспен есейдік.

Біздің ауланың балалық емес ертегісінен

Бірлесуші, профессорлар шықты.

Біреу офицер, біреу омарташы болды.

Ал ертегішілер өте аз.

Алпысыншы жылдардың көктемгі желді ауласында

Ұлдар мен қыздарға таңға дейін ұйықтауға рұқсат етілмеді,

Қашықтықтар, стадиондар мен көпірлер бар жерде,

Біз бұл ересектердің арманына айналдық.

Ауламыздың көктемгі ертегісінен,

Идеялар тауда айтылған жерде,

Біреу дипломат, біреу отвар болды.

Ал ертегішілер өте аз.

Қайтадан салынған қайта құру аулаларында,

Қай жерде жиі мейірімділік пен дәрігерлер жетіспейтін,

Бостандық тұтқыр ауада, жарлық жарлық емес жерде,

Бәріміз де ертегіге бағынбадық немесе ертегілер өзімізге байланысты емес еді.

Ауламыздың соңғы ертегісінен,

Қамыс сыбдырлаған жерде қаңылтыр сыбырлады,

Біреу саудагер, біреу жеткізуші болды.

Ал ертегішілер өте аз.

Біз бұл ертегілерді өмір бойы өзімізде алып жүреміз

Бізге ертегілер әрқашан, барлық жерде, барлық жерде керек,

Ал оларсыз біз уақытсыз уақытша жұмысшылар сияқтымыз...

Сондықтан біз үшін ертегішілер бәрінен де маңызды.