Подмастерья - Зимовье зверей

Когда банальные причины

Позволят нам уйти в запой,

Когда — навеки излечимы —

Мы станем сами не собой,

Когда, скрепя сердца и перья,

Совьём из лжи тугую вязь,

Нас время примет в подмастерья

Науки жить не торопясь.

Когда — посмертно, но с апломбом —

Мы примем чувства за порог,

Когда судьба нам даст условно

Пятнадцать мемуарных строк,

Когда мы вытравим химеру

Из этих параллельных вен,

Мы посвятим друг друга в веру

Терять не находя замен.

Когда рассыплются преграды

Без объявления войны,

Когда нас выдадут награды

Погибших на фронтах весны,

Когда немыми вечерами

Забудем, как друг друга звать,

Мы тоже станем мастерами

Искусства падая вставать.

Банальды себептер болған кезде

Олар бізді ішіп-жеуге жібереді,

Қашан - мәңгі емделеді -

Біз өзіміз болмаймыз,

Қашан, құлықсыз жүректер мен қауырсындар,

Өтіріктен тығыз байлам жасайық,

Уақыт бізді шәкірт ретінде қабылдайды

Баяу өмір сүру туралы ғылым.

Қашан - қайтыс болғаннан кейін, бірақ құрметпен -

Біз босағаға сезім аламыз,

Тағдыр бізге шартты түрде бергенде

Он бес мемуарлық жол,

Химераны жойған кезде

Осы параллель тамырлардан,

Бір-бірімізді иманға бағыштаймыз

Ауыстыруды таппай-ақ жоғалтыңыз.

Кедергілер құлаған кезде

Соғыс жарияламай-ақ

Қашан марапаттаймыз

Көктем майданында қаза тапқандар,

Тыныш кештерде

Бір-бірімізге қалай қоңырау шалуды ұмытайық

Біз де шебер боламыз

Жоғары көтерілу үшін құлау өнері.