Лисий вальс - Зимовье зверей

Молчат дрозды, рассвет еще не близок,

Горит над сопками раскосая луна.

Леса пусты, в них нет приличных лисов,

И я брожу по темной просеке одна…

Выхожу на большую дорогу,

Промышляю умом, так, понемногу.

Лишь бобры, исчезая в тумане,

Уличают во лжи и обмане.

Ну, а чем пробавляться лисе

В этом сумрачном диком лесу?

А за то, что обман различают не все

Я ответственности не несу!

Ручьи оделись в ледяные платья,

Ежи и суслики забылись глупым сном,

Медведь и волк мне дороги как братья,

Но я, как женщина, мечтаю об ином…

Чистый воздух, рыбалка, охота,

Только мне не хватает чего-то,

А бобры, не видавшие жизни,

Обвиняют меня в фиминизьме… Хм…

А куда еще деться лисе,

Коли не с кем заладить семью?

Ну, а в том, что ко мне равнодушны не все

Я вины своей не признаю!

А мне б рвануть в большой далекий город

И там шустрить, не покладая лап,

Я б утолила свой духовный голод

И всем талантам применение нашла б,

Я бы стала там главная прима,

Я бы всех без труда, хо-хо, обхитрила,

А в лесу, все одно, вечерами,

Маета да дебаты с бобрами… Фу…

Вот и все, что осталось лисе

От наивных ее перспектив,

Мне не быть вольной птицею в полной красе,

А кружить рыжей дурой в лесном колесе,

Вот такой невеселый мотив!

Но лирика лирикой, а след тем временем привел хищников к сторожке лесника.

Волк

насторожился.

Внутри горит свет.

А вдруг это отдыхают охотники?

Не хотелось бы

волку вместо праздничного ужина самому оказаться добычей.

В сторожке, как ни в

чем ни бывало прохлаждались искомые домашние животные.

Гусь и баран наводили

порядок.

А свинка раскладывала на столе небогатую снедь.

Ботву там всякую, ко-

ренья, кору.

Лиса даже взвизгнула от такого нахальства.

Хорошо ещё что гусь в

этот момент стал рассказывать друзьям свою гусиную историю.

А так как голос у

него был весьма громкий, никто этого лисьего вопля не услышал.

Төбешіктер үнсіз, таң әлі жақын емес,

Төбелердің үстінде қиғаш ай жанады.

Ормандар бос, оларда лайықты түлкілер жоқ,

Мен қараңғы далада жалғыз жүремін...

Мен үлкен жолға шығамын

Мен ақылмен саудаласамын, осылайша, бірте-бірте.

Тұманға ғайып болған құндыздар ғана,

Өтірік пен өтірікпен ұсталды.

Ал, түлкі не істесін

Мына мұңды жабайы орманда ма?

Ал алдауды бәрі бірдей ажырата бермейтіні үшін

Мен жауапты емеспін!

Ағындар мұз көйлектерін киген,

Кірпілер мен гоферлер өздерін ақымақ арманда ұмытты,

Аю мен қасқыр мен үшін ағайындай қымбат,

Бірақ мен әйел ретінде басқа нәрсені армандаймын...

Таза ауа, балық аулау, аң аулау,

Тек маған бір нәрсе жетіспейді

Ал өмір көрмеген құндыздар,

Олар мені феминизм деп айыптайды... Хм...

Түлкіге тағы қайда бару керек,

Отбасын құратын адам болмаған кезде?

Жарайды, маған бәрі бей-жай қарамайды

Мен өз кінәмді мойындамаймын!

Ал мен алыстағы үлкен қалаға асығатын едім

Ақылды, жалықпайтын болу үшін,

Мен рухани аштықты қанағаттандырар едім

Мен барлық таланттарды қолданар едім,

Мен онда басты прима болар едім,

Мен оңай, хо-хо, бәрін алдаймын,

Орманда, бәрібір, кешке,

Маэта иә құндыздармен дебат… Фу…

Түлкіге қалғаны осы

Оның аңғал перспективаларынан,

Толық даңқымен еркін құс бола алмаймын,

Қызыл бас ақымақты орман дөңгелегінде айналдыру үшін,

Міне, осындай қайғылы мотив!

Бірақ әннің мәтіні лирика, ал бұл уақытта соқпақ жыртқыштарды орманшының үйіне апарды.

Қасқыр

ескертілді.

Ішінде жарық жанып тұр.

Аңшылар демалып жатса ше?

қаламас едім

мерекелік кешкі астың орнына қасқырдың өзі олжаға айналады.

Қалай болса да, қақпада

не болғанымен, қалаған үй жануарлары суып кетті.

Қаз бен қошқар ұшты

тапсырыс.

Ал шошқа дастарханға нашар тамақты жайып қойыпты.

Онда шыңдардың барлық түрлері, ол

реня, қабығы.

Түлкі тіпті мұндай арсыздыққа сайрап жіберді.

Қаздың кіргені жақсы

Бұл сәт достарына өзінің қаз әңгімесін айта бастады.

Ал дауыстан бері

бұл өте қатты болды, бұл түлкінің айқайын ешкім естімеген.