Изверги - Зимовье зверей

Я никогда не ездил в скорых поездах,

Не убегал, не догонял, лишь иногда — бежал по кругу.

Во мне однажды ночью поселился страх,

Осел внутри меня смолой и на безрыбье стал мне другом.

Он рисовал мне небо в уголке окна,

И в карту мира превращал обойные разводы,

Но я-то знал, что та волшебная страна

Лежала рядом за стеной, на расстоянии свободы.

Когда от страха был бы толк,

Я перегрыз бы поводок

И разорвал ошейник,

Но положенье таково,

Что не придут на Рождество

Ни мама, ни волшебник.

Как я завидовал бездомным и босым,

Мечтал о дальних поездах, о тех, что вырвут вон из круга.

Но мой упрямый страх косился на часы

И уходил не дальше снов — на расстояние испуга.

Страх заполнян меня и дом,

Страх укрывал меня зонтом —

И никуда не деться.

Маячит небо вдалеке,

Но на коротком поводке

Не убежать из детства.

Высверки, высверки вдоль реки —

Истории под мостами.

Из дому, из дому убеги —

Зовут одиноких стаи.

Искорки, искорки из руки —

Закуривай, малолетки!

Изверги, изверги, как зверьки —

Им невыносимо в клетке.

Мы так сроднились, что не разделить на два,

А страх пытался стать сильней, заткнуть меня за пояс.

Но этой ночью обошлось без волшебства,

И страх, шагнув вперед меня, попал под самый скорый поезд.

Тот поезд мчал на всех парах,

И уходил из сердца страх,

Из пяток, из печенок.

А я, преследуя его,

Не мог понять лишь одного:

Я пес или волченок?

Высверки, высверки вдоль реки —

Истерики под мостами.

Из дому, из дому убеги —

Зовут одиноких стаи.

Искорки, искорки из руки —

Закуривай, малолетки!

Изверги, изверги, как зверьки —

Им невыносимо в клетке.

Я никогда не ездил в скорых поездах…

Мен ешқашан жылдам пойыздарда жүрген емеспін,

Ол қашпады, қуып жетпеді, тек кейде шеңбер бойымен жүгірді.

Бір түнде бойымды қорқыныш биледі,

Есек менің ішіме шұңқырдай қонып, балықсыз досым болды.

Терезенің бұрышында маған аспанды бояды,

Ол тұсқағаз дақтарын әлем картасына айналдырды,

Бірақ мен бұл сиқырлы жер екенін білдім

Ол қабырғаға жақын жерде, еркіндік қашықтықта жатты.

Қорқыныш жақсы болған кезде,

Мен қарғыбауды кеміретін едім

Ал жағасын сындырды

Бірақ жағдай

Рождествоға не келмейді

Ана да, сиқыршы да емес.

Қалай қызғандым үйсіздерге, жалаңаяқтарға,

Мен алыс қашықтыққа жүретін пойыздарды, шеңберден шығарылатындарды армандадым.

Бірақ менің қыңыр қорқынышым сағатқа жан-жаққа қарады

Және ол армандардан арыға бармады - қорқынышты қашықтықта.

Мені де, үйді де қорқыныш биледі,

Қорқыныш мені қолшатырмен жауып тастады -

Ал баратын жері жоқ.

Аспан алыстан көрінеді

Бірақ қысқа баумен

Балалық шақтан қашпа.

Өзен бойындағы татуласу, татуласу -

көпірлердің астындағы әңгімелер.

Үйден қашу, үйден қашу -

Олар жалғыз отарды атайды.

Ұшқындар, қол ұшқындары -

Жарық болсын, кішкентайлар!

Жануарлар, жындар, жануарлар сияқты -

Олар торда шыдамайды.

Екеумізді екіге бөле алмайтынымыз сонша,

Ал қорқыныш күшейіп, мені белбеуіне байлауға тырысты.

Бірақ бұл түнде сиқыр болмады,

Ал менің алдымда келе жатқан қорқыныш ең жылдам пойыздың астына түсті.

Бұл пойыз бар жылдамдықпен жүрді,

Ал жүрегімнен қорқыныш кетті,

Өкшеден, бауырдан.

Ал мен оны қуып келемін

Мен бір нәрсені түсіне алмадым:

Мен ит пе, қасқырдың күшігім бе?

Өзен бойындағы татуласу, татуласу -

Көпірлердің астындағы ашулар.

Үйден қашу, үйден қашу -

Олар жалғыз отарды атайды.

Ұшқындар, қол ұшқындары -

Жарық болсын, кішкентайлар!

Жануарлар, жындар, жануарлар сияқты -

Олар торда шыдамайды.

Мен ешқашан жылдам пойыздарға мінген емеспін ...