Город-стол - Зимовье зверей

Каждой птахе срок да вехи, сожалей-не сожалей,

Эти каменные веки с каждым днем все тяжелей,

С каждым годом с новым счастьем все трудней мирить старье,

Hо не бей судьбу на части — пусть былое да свое.

Чем богаты, тем бедны,

Что храним, тому верны,

Все, что есть — тепла поллитра, пять светильников-желтков,

Да яичница-палитра из семи цветных шлепков.

Да еще вот этот город, что ночует у дверей,

Ковырни каминный порох кочергами фонарей.

И увидишь спозаранку и до самого поздна:

Hебо стелет самобранку из белесого сукна,

Выдь на Мойку — чей там стон?

Этот город — чем не стол?

Приглядись: из каждой арки, из-под каждого моста

Он пророчит нам подарки, будет праздник хоть куда.

С карнавальными речами в коммунальной тесноте,

Да с ростральными свечами на Васильевском торте.

С шашлыками новостроек, с Петропавловским рагу,

С самой горькой из настоек — Черной речкой на снегу.

Хватит всем и чаш, и блюд,

Hалетай, галдящий люд.

И пошли плясать по скатам, прыгать в прорубь, впрок грести.

Я хочу прожолжить матом, а из глотки льется стих.

Вьется ввысь архитектура, вырываясь из лесов,

Знать, моя толпа не дура — чует, сволочь, млечный зов.

Ешьте все, кромсайте смело — каждой твари свой кусок,

Hынче смерть себя отпела и подставила висок,

Раскраснелась на миру —

Видно, кончится к утру,

Выстрел в лоб на лобном месте — и взорвалась ночь-керза —

То мороз кладет на рельсы карамельки партизан,

Дробью, пулями, пыжами лед размешан докрасна,

И в ста лунках размножает свой единый рок луна.

Легендарное светило, одинокая мозоль,

Вертикалью перспектива — с неба сахар, оземь соль.

Выпей Балтику до дна,

Соль безрыбья так вкусна,

С Мойки чай, с Фонтанки пиво, с Гриб-канала горсть груздей —

Разошелся всем на диво Питер — повар-чародей,

Hевской скатертью стартует чудо-стол на сотню миль,

И шампанским салютует ось зимы — бенгальский шпиль.

Закусив дымком Авроры да казанским кренделем,

Молча выйдем на просторы и продолжим, и начнем.

Жизнь продолжим, год начнем,

Год продолжим, жизнь начнем.

Провожаем по потерям год, что встречен по долгам,

Hо слезам своим не верим — только звездам да богам.

Циферблат, готовый к бою, сахарится по краям,

Все свое берем с собою и несем дарить друзьям.

С Hовым годом, с новым сном,

С новым хлебом и вином!

Әр құстың өз мерзімі мен белестері бар, кешіріңіз, өкінбеңіз,

Бұл тас қабақтар күннен күнге ауырлап барады,

Жыл өткен сайын ескіні жаңа бақытпен үйлестіру қиындап барады,

Бірақ тағдырды бөліктерге ұрмаңыз - өткеніңіз сіздікі болсын.

Бай неғұрлым кедей

Нені сақтаймыз, соған адалмыз

Мұның бәрі - жарты литр жылу, бес сары шам,

Иә, омыртқалы жұмыртқалар - бұл жеті түсті флип-флоп палитрасы.

Оның үстіне есік алдында түнейтін бұл қала,

Камин ұнтағын шамдардың покерімен таңдаңыз.

Ал сіз таңертең ерте және кешке дейін көресіз:

Аспан ақшыл матадан өздігінен құрастырып жатыр,

Мойкаға шығыңыз - кімнің ыңырануы бар?

Бұл қала үстел емес пе?

Мұқият қараңыз: әр аркадан, әр көпірдің астынан

Ол бізге сыйлықтарды болжайды, кез келген жерде мереке болады.

Қоғамдық жақындықта карнавал сөздерімен,

Иә, Васильевский тортындағы ростральды шамдармен.

Жаңа ғимараттардың кәуаптарымен, Петр мен Павелдің қайнатпасымен,

Ең ащы тұнбаларымен - қардағы Қара өзен.

Барлығына жетеді, тостағандар мен ыдыс-аяқтар,

Келіңіздер, шулы адамдар.

Ал олар тау бөктерінде билеуге, шұңқырға секіруге, болашақ үшін қатарға шығуға барды.

Қарғағым келеді, тамағымнан бір аят төгілді.

Архитектура ормандарды жарып, өрлейді,

Менің тобырымның ақымақ емес екенін білу үшін - иіскеді, бейбақ, сүтті қоңырау.

Барлығын жеңіз, батыл түрде ұсақтаңыз - әр тіршілік иесінің өз бөлігі бар,

Бүгін өлім өзін көміп, ғибадатханасын айналдырды,

Дүниеге қызарған -

Таңертең бітетін сияқты,

Маңдайынан оқ тиіп, түнгі керза жарылды -

Бұл аяз партизандардың карамельдерін рельске салады,

Атыс, оқтар, ваткалар, мұз қызарып, қызады,

Ал жүз саңылауда ай өзінің жалғыз тағдырын еселейді.

Аңызға айналған жарықшы, жалғыз каллус,

Тік перспектива – аспаннан қант, жерде тұз.

Балтықты түбіне дейін ішіңіз,

Балықсыз тұз өте дәмді

Мойкадағы шай, Фонтанкадағы сыра, Саңырауқұлақ каналынан алынған бір уыс сүт саңырауқұлақтары -

Петр бәріне керемет сатылды - сиқыршы аспаз,

Нева дастарханы жүз мильге ғажайып үстелді бастайды,

Ал шампанмен қысқы сәлемдесудің осі - Бенгал шпильі.

Аврора мен Қазан кәмпитінің түтінін жеп,

Үнсіз, біз ашық кеңістікке шығып, жалғастырамыз және бастаймыз.

Өмірді жалғастырайық, жыл бастайық,

Жылды жалғастырайық, өмірді бастайық.

Қарызға батқан жылдың шығынын көреміз,

Бірақ біз көз жасымызға сенбейміз - тек жұлдыздар мен құдайлар.

Соғысқа дайын циферблат, жиектерінде қант бар,

Біз өзімізге тиесілінің барлығын өзімізбен бірге алып, достарымызға сыйлаймыз.

Жаңа жыл құтты болсын, жаңа арман,

Жаңа нан мен шараппен!