Venise - Yves Duteil

Comme surgie du fond des ges, immobile dans son voyage

Mosaque de sang et d’or, Venise a pos le dcor.

Tout est pour l'њil dans ce thtre, les eaux noires et les murs d’albtre

Illusion, lumires et fontaines.

tout est l pour la mise en scne.

Dans l’crin du soleil couchant, les palais et les golands

Rivalisent de posie pour ouvrir le bal de la nuit.

l’heure ou les ombres se glissent, il flotte encore dans les ruelles

L’atmosphre trange et cruelle de Lucrce et des Mdicis.

Mais dj le soleil se lve, le rideau s’ouvre sur le rve

Et c’est l que la ville explose de violet, de vert et de rose.

Sous les masques des farandoles, dans le glissement des gondoles

La symphonie des mousselines, des guitares et des mandolines.

C’est la foule qui vous emporte au hasard des ponts et des portes

Ivre de liesse et de folie, mon Dieun que Venise est jolie.

Sous le ciel des balcons fleuris o l’on voit tourner les enseignes

Et dans le dsordre qui rgne, Venise alors a du gnie.

Puis le tableau reprend sa place, peu peu, la folie s’efface.

Juste une effluve de fanfare, quelques rires, un pas qui s’gare.

On entend les pontons gmir, c’est l’hiver au pont des Soupirs.

Un bateau s’en va vers les les, les heures s’grnent au Campanile.

Venise, rien n’a chang, mme les sicles ont beau laisser

Des lzardes aux murs des maisons, jamais le temps n’a eu raison

Ni des fastes du carnaval, ni des pierres ou des Bacchanales

De Vrosne ou du Titien, ni des lustres en cristal ancien

Et dj le soleil du rve, sur Venise, nouveau, se lve.

nouveau, les faades explosent de violet, de vert et de rose.

Sous les masques des farandoles, dans le glissement des gondoles

La symphonie des mousselines, des guitares et des mandolines.

C’est la foule qui vous emporte au hasard des ponts et des portes

Ivre de liesse et de folie, mon Dieu, que Venise est jolie.

Sous le ciel des balcons fleuris o l’on voit tourner les enseignes

Et dans le dsordre qui rgne, c’est l’enfer ou le paradis

Qui vous mne au bout de la nuit, Venise alors a du gnie.

Ғасырлар қойнауынан шыққандай, өз сапарында қимылсыз

Қан мен алтын мозаикасы, Венеция сахнасын қойды.

Бұл театрдағы қара сулар мен алебастр қабырғалары бәрі көзге арналған

Иллюзия, шамдар мен субұрқақтар.

қойылым үшін бәрі бар.

Батар күннің жылқының қылында, сарайлар мен шағалалар

Түннің шарын ашу үшін поэзиядан жарысыңыз.

Көлеңкелер тайғанша, ол әлі де аллеяларда қалқып тұрады

Люкс пен Медичидің оғаш және қатыгез атмосферасы.

Бірақ қазірдің өзінде күн шығып жатыр, арманға шымылдық ашылады

Міне, қала күлгін, жасыл және қызғылт түстермен жарқырайды.

Фарандолдардың маскасы астында, гондоланың сырғанауында

Муслиндердің, гитаралардың және мандолиндердің симфониясы.

Бұл сізді көпірлер мен қақпалардан кездейсоқ алып кететін тобыр

Қуаныш пен ессіздікке мас, құдайым, Венеция әдемі.

Аспан астында гүлденген балкондар, онда біз бұрылып тұрған белгілерді көреміз

Венециядағы тәртіпсіздікте данышпандық бар.

Содан кейін сурет өз орнына келеді, бірте-бірте ессіздік жойылады.

Жай ғана фанфардың иісі, бірнеше күлкі, адасқан қадам.

Понтондардың ыңырсығанын естисіз, Күрсіну көпірінде қыс мезгілі.

Аралдарға қайық кетіп бара жатыр, Кампанильде сағаттар өтіп жатыр.

Венеция, ештеңе өзгерген жоқ, тіпті ғасырлар өтті

Лзардестен үй қабырғаларына дейін уақыт ешқашан дұрыс болмады

Карнавал сәні де, тастар да, Баканалдар да емес

Вронеден немесе Тицианнан, немесе ежелгі хрустальдағы люстралардан

Арманның күні Венецияның үстінен қайтадан көтерілді.

қайтадан қасбеттер күлгін, жасыл және қызғылт түсті жарылып кетеді.

Фарандолдардың маскасы астында, гондоланың сырғанауында

Муслиндердің, гитаралардың және мандолиндердің симфониясы.

Бұл сізді көпірлер мен қақпалардан кездейсоқ алып кететін тобыр

Қуаныш пен ессіздіктен мас, құдайым, Венеция қандай әдемі.

Аспан астында гүлденген балкондар, онда біз бұрылып тұрған белгілерді көреміз

Ал билік ететін тәртіпсіздікте бұл тозақ немесе жұмақ

Сізді түннің соңына дейін кім апарады, Венецияда данышпандық бар.