Le cours du temps - Yves Duteil

Oh !

Que j’aimerais sans cesse arrêter le cours du temps

Dans le lit de la tendresse, sur les rives du printemps

Comme un fleuve intarissable, pris au piège d’un étang

Comme un souffle insaisissable dans les fils d’un cerf-volant

Ecouter dans le silence le murmure assourdissant

De la voix de notre enfance que plus jamais nul n’entend

Mais qui parle avec sagesse des espoirs de nos quinze ans

Et qui sait?

D’autres richesses oubliées depuis longtemps

Hors du cours de nos planètes où le temps s’est naufragé

Il existe dans nos têtes tout un monde à inventer

Que chacun s’y reconnaisse et lui laisse un peu d’amour

De bonheur et de tendresse et la vie suivra son cours

Oh !

Que j’aimerais, Princesse, arrêter tous ces instants

Dans le lit de ta tendresse, tant qu’il en est encore temps

Te garder de la tristesse épargnée par les tourments

Et pouvoir te dire sans cesse que je t’aime éperdument

Comme un fleuve intarissable, aussi calme que l'étang

Comme un souffle insaisissable sur le fil du cerf-volant.

О !

Мен әрқашан уақыт ағымын тоқтатқым келеді

Нәзіктік төсегінде, көктем жағасында

Тоғанға қамалған шексіз өзен сияқты

Батпырауықтың жіптеріндегі ұстамайтын тыныс сияқты

Саңырауқұлақ сыбырды үнсіз тыңдаңыз

Ешкім естімейтін балалық шағымыздан

Бiрақ он бес жыл үмiтiмiздi кiм данышпан айтады

Ал кім біледі?

Ұзақ ұмыт болған басқа да байлықтар

Уақыт кеме апатқа ұшыраған планеталарымыздан

Біздің басымызда ойлап табуға болатын бүкіл әлем бар

Онда әркім өзін танып, оған кішкене махаббат қалдырсын

Бақыт пен нәзіктік және өмір жалғасады

О !

Мен ханшайым, осы сәттердің бәрін тоқтатқым келеді

Сенің нәзіктігіңнің төсегінде, әлі уақыт бар

Сізді қайғыдан сақтаңыз, азаптан сақтаңыз

Мен сені ессіз жақсы көретінімді қайта-қайта айта аламын

Таусылмас өзендей, тоғандай тыныш

Батпырауық желіндегі ұстамайтын тыныс сияқты.