Le village endormi - Yves Duteil

Loin, sous la mer des nuages, est un village endormi

O sont les gens?

O sont les gens?

Ils sont partis depuis longtemps, ici, plus rien ne les attend

Dans les maisons, chaque pierre porte un visage, un prnom

Des pas gravs sur les pavs

Le lourd fardeau du temps pos par des fantmes oublis

Tous les secrets du village restent enferms dans les cњurs

Pourtant ce soir, sans rien savoir

Je sens revivre autour de moi comme une empreinte d’autrefois

Quand la lumire du silence prend les couleurs du couchant

Le seul trsor qu’on trouve encore

N’est pas toujours celui qu’on croit, mais l’on est riche au fond de soi

Loin, sous la mer des nuages, est un village endormi

O sont les gens?

O sont les gens?

Ils sont partis depuis longtemps, ici, plus rien ne nous attend.

Бұлт теңізінің түбінде ұйықтап жатқан ауыл бар

Адамдар қайда?

Адамдар қайда?

Олар әлдеқашан кетті, мұнда оларды ештеңе күтіп тұрған жоқ

Үйлерде әр тастың бет-бейнесі, аты бар

Тас тастарға қашалған аяқ іздері

Ұмытылған аруақтар салған уақыттың ауыр жүгі

Ауылдың бар сыры жүректерде бекіп қалады

Бүгін түнде ештеңе білмеймін

Мен айналамда өткен жылдың ізі сияқты тірі сезінемін

Тыныштық нұры күннің батуы түстерін қабылдағанда

Әлі күнге дейін табылған жалғыз қазына

Сіз әрқашан өзіңізді кіммін деп ойлайсыз, бірақ сіз терең байсыз

Бұлт теңізінің түбінде ұйықтап жатқан ауыл бар

Адамдар қайда?

Адамдар қайда?

Олар әлдеқашан кетті, мұнда бізді ештеңе күтіп тұрған жоқ.