Une Lettre - Yves Duteil

Une caresse du dedans, quand on est seul et qu’on attend

Et qui se pose au fond du cњur le temps d’une heure ou d’un instant

C’est un cadeau qu’elle vient d’offrir, on a presque peur de l’ouvrir

Mais pour savoir ce qu’il recle, c’est un peu d’elle que l’on dchire

C’est le papier qu’elle a tenu entre ses doigts tendres et nus

Pour qu’on la touche du regard, un peu plus tard, un peu mu

C’est le temps qui s’arrte enfin, quand on est seul et qu’on est loin

C’est un peu d’elle qui voyage au long des pages et vous rejoint

Une lettre, au lever du jour, c’est le plus doux des mots d’amour

Mais j’en lirai bien davantage, sur ton visage, mon retour

Quatre pages, c’tait bien court

Жалғыз қалғанда, күткенде іштен сипап

Және ол бір сағатқа немесе бір сәтке жүректің тереңінде пайда болады

Бұл оның жаңа ғана берген сыйы, ашуға қорқып қала жаздадық

Бірақ оның не жасыратынын білу үшін біз оны жыртып аламыз

Бұл оның нәзік, жалаңаш саусақтарының арасында ұстаған қағазы

Көз тию үшін, сәл кейінірек, сәл му

Жалғыз, алыста жүргенде, ақыры тоқтайтын уақыт

Бұл оның беттерді аралап, сізге қосылуы

Таң атқандағы хат - махаббат сөздерінің ең тәттісі

Бірақ мен одан да көп оқимын, сіздің бетіңізше, менің оралуымды

Төрт бет, өте қысқа болды