Retour d'Asie - Yves Duteil

Dans un avion venant d’Asie, quatre bbs sont endormis

Un bracelet dit leurs prnoms sur du tulle l’encre marron

Leur adresse est l’arrive dans la salle des pas retrouvs

Terminus de l’aroport o des cњurs battent un peu plus fort

C’est toute la force de la vie qui fait les hommes et les fourmis

Il en reste toujours assez pour survivre et recommencer

On ne peut rduire au silence les voix qui chantent une esprance

On ne peut vaincre un idal avec des chars ou bien des balles

Des maisons basses aux toits de palme

Au bord d’un canal aux eaux calmes

Le temps glissait comme un bateau sur les hommes et sur les roseaux

Des enfants nus dans l’eau du fleuve s’claboussaient avant qu’il pleuve

Au pied d’un temple au toit dor sous les yeux du Bouddha couch

Que reste-t-il de cette Asie qui s’coulait en harmonie

Entre les barques du march, les pices et les orchides?

O sont les bronzes et leurs ombrelles, fleurs de safran sur la ruelle

Avanant pas mesurs vers le seuil de l’ternit?

Les odeurs de poudre et de sang ont chass les parfums d’encens

Assombri la boue des rizires et bris les hommes et la terre

Du haut du temple abandonn, le sourire du bouddha fig

Ne contemple les yeux baisss que des ruines et du temps gch

O s’en vont les penses fleuries qui s’envolaient vers les esprits

Des colliers de fleurs des autels en offrande aux mes immortelles?

Les clats de rire se sont tus avec les enfants disparus

Les bonheurs enfouis dans la terre

Sous les cendriers et sous la poussire

Et pourtant grav dans l’ivoire, du silence et de la mmoire

Se transmet mots dfendus tout l’espoir qui semblait perdu

Le courage et la volont de se battre et de rsister

la peur et la souffrance, la mort et l’indiffrence

C’est toute la force de la vie qui fait les hommes et les fourmis

Il en reste toujours assez pour survivre et recommencer

On ne peut rduire au silence les voix qui chantent une esprance

On ne peut vaincre un idal avec des chars ou bien des balles

Dans un avion venant d’Asie, quatre bbs sont endormis

Un bracelet dit leurs prnoms sur du tulle l’encre marron.

Азиядан келген ұшақта төрт сәби ұйықтап жатыр

Білезік қоңыр түсті тюльде олардың есімдерін айтады

Олардың мекен-жайы табылмады залына келу

Әуежай терминалы, онда жүректер аздап қатты соғады

Адамды да, құмырсқаны да жасайтын өмірдің бар күші

Аман қалу және қайта бастау үшін әрқашан жеткілікті

Үміт жырлаған дауыстар басыла алмайды

Идеалды танкпен де, оқпен де жеңе алмайсың

Алақан шатырлары бар аласа үйлер

Тыныш су арнасының бойында

Уақыт қайықтай адамдардың үстінен, қамыстың үстінен сырғып өтті

Жаңбыр жаумай тұрып өзен суындағы жалаңаш балалар шашырап кетті

Жатқан Будданың көзінің астында алтын төбесі бар ғибадатхананың етегінде

Бұл үйлесіммен ағып жатқан Азиядан не қалды

Базардағы қайықтар, монеталар мен орхидеялардың арасында ма?

Қолалар мен олардың қолшатырлары, аллеядағы шафран гүлдері қайда

Мәңгілік табалдырығына қадам басуда?

Мылтық пен қанның иісі хош иісті иістерді қуып жіберді

Шалшықты егістіктің лайын қараңғылап, адамдар мен жерді талқандады

Қараусыз қалған ғибадатхананың басынан Будда інжірінің күлкісі

Тек қирандылар мен босқа кететін уақытты көзбен қараңыз

О, рухтарға ұшқан гүлді ойлар

Менің өлмейтіндерге тарту ретінде құрбандық үстеліндегі гүл алқалары?

Жоғалған балалармен бірге күлкі де сөнді

Жерге көмілген бақыт

Күлсалғыштардың астында және шаң астында

Дегенмен, піл сүйегінде, тыныштық пен жадта ойылған

Тыйым салынған сөздерді жоғалтқандай көрінген үміттің бәрін береді

Күресуге және қарсы тұруға батылдық пен ерік-жігер

қорқыныш пен азап, өлім мен немқұрайлылық

Адамды да, құмырсқаны да жасайтын өмірдің бар күші

Аман қалу және қайта бастау үшін әрқашан жеткілікті

Үміт жырлаған дауыстар басыла алмайды

Идеалды танкпен де, оқпен де жеңе алмайсың

Азиядан келген ұшақта төрт сәби ұйықтап жатыр

Білезік тюльде қоңыр сиямен олардың есімдерін айтады.