Regard impressionniste - Yves Duteil

Il y avait au jardin des bouquets de lumière

Le soleil traversait les couleurs du sous-bois

Au bord du bel étang un pêcher solitaire

S’endormait doucement, sa canne entre les bras

C'était un jour d'été, léger comme un dimanche

L’air était transparent sous le feuillage clair

Le bonheur était là, paisible, entre les branches

Et les reflets mouvants des arbres et des fougères

Le soleil inondait le bord de la rivière

Des couples enlacés dansaient sur le ponton

Près des tables encombrées de bouteilles et de verres

Des guirlandes accrochées croulaient sous les balcons

Une femme debout regardait quelque chose

Une lueur magique au fond de son regard

Son bras disparaissait sous un bouquet de roses

Elle était appuyée sur un divan bizarre

C'était au Grand Palais, sur des toiles de maîtres

Il y avait un Monet et deux ou trois Renoir

Le cœur dans les tableaux je me sentais renaître

Et en fermant les yeux je pourrais les revoir

Le monde a la beauté du regard qu’on y pose

Le jardin de Monet, le soleil de Renoir

Ne sont que le reflet de leur vision des choses

Dont chacun d’entre nous peut être le miroir

La vie nous peint les jours au hasard du voyage

En amour en douleur ou en mélancolie

C’est un peu de ce temps qu’on laisse en héritage

Enrichi du regard qu’on a posé sur lui

Бақшада жарық шоқтары болды

Күн бұталардың түстерін жарып жіберді

Әдемі тоғанның шетінде жалғыз шабдалы ағашы

Таяғын қолында ақырын ұйықтап қалды

Бұл жексенбідей жеңіл, жаздың күні еді

Бозғылт жапырақтардың астында ауа мөлдір болды

Бақыт сонда, тыныш, бұтақтардың арасында

Ал ағаштар мен папоротниктердің қозғалатын шағылыстары

Күн суы өзеннің жиегін басып қалды

Құшақтасып тұрған жұптар понтонда биледі

Бөтелкелер мен стакандарға толы үстелдердің жанында

Балкондардың астында ілулі тұрған гирляндалар құлап жатты

Тұрған әйел бір нәрсеге қарап тұрды

Оның көздерінде сиқырлы жарқырау

Оның қолы раушан гүлінің астында жоғалып кетті

Ол біртүрлі диванға сүйеніп отырды

Бұл Үлкен сарайда, шеберлердің картиналарында болды

Моне және екі-үш Ренуар болды

Картиналардағы жүрек қайта туылғандай болды

Көзімді жұмып, мен оларды қайтадан көре алдым

Әлем әдемі көрінеді

Моне бағы, Ренуар күні

Бұл олардың заттарға деген көзқарасының көрінісі ғана

Оның әрқайсымыз айнасы бола аламыз

Өмір бізді кездейсоқ саяхат күндерін бейнелейді

Ауырғанда немесе меланхолияда ғашық

Артымызда қалдырылған уақыттың аз ғана бөлігі

Оған салынған көзқараспен байытылған