Lettre à mon père - Yves Duteil

Je te cherchais depuis lontemps, tu m’as laissé en t’en allant

Un grand paquet de mots d’amour et ce silence encore si lourd

Le souvenir de ces chimères que tu fuyais pendant la guère

Les bateaux, les trains, les camions, les quais de gare et les wagons

La frayeur de ces années noires, je la lisais dans ton regard

Avec l’horreur, le désespoir et le travail obligatoire

Peut-être un jour si tu m’attends, on parlera de tout ce temps

On a perdu sans rien se dire, ne pas savoir se sourire

Quand je sentais venir la fin, je me revois tenir ta main

Et te parler pendant des heures, en regardant battre ton coeur

À ta façon, tu nous aimais, mais tous les mots qu’on attendait

Restaient enfouis bien trop profond en souffrance dans leur prison

De la-haut, si tu nous entends, reviens vers nous de temps en temps

As-tu enfin trouvé la paix et le repos là où tu es?

J’avais tout juste cinquante ans, tu m’as légué en t’en allant

Ce regard triste et douloureux, un portrait d’enfant malheureux

Qui n’a pas pu trouver sa place, enfermé dans sa carapace

Et sur qui les fées ni les dieux n’ont jamais du poser les yeux

Après avoir tant bien que mal grandit à l’ombre d’une étoile

Sans pour autant trouvé le nord, il t’a fallu partir encore

Marcher de nuit à travers champ mais dans tes lettres avec le temps

De ces souffrances et de ces peurs, il ne reste que le meilleur

Hum…

À ta façon, tu nous aimais, mais tous les mots qu’on attendait

Restaient enfouis bien trop profond en souffrance dans leur prison?

De là-haut, si tu nous entends, reviens vers nous de temps en temps

As-tu enfin trouvé la paix et le repos là où tu es?

Toi, mon père que j’aimais tant, je te cherchais depuis longtemps

Mais tu voyages, désormais, près de moi, bien plus que jamais

Repose en paix dans nos mémoires, le plus tendre de notre histoire

Ce sont les mots qu’on a pas dit, c’est à toi que je les dédie.

Мен сені көп іздедім, жолыңда тастап кеттің

Махаббат сөздерінің үлкен пакеті және бұл тыныштық әлі де ауыр

Сіз қашып бара жатқан химералар туралы естелік

Кемелер, пойыздар, жүк көліктері, станция платформалары және вагондар

Сол зұлмат жылдардағы қорқынышты, Көзіңнен оқыдым

Сұмдықпен, үмітсіздікпен және мәжбүрлі еңбекпен

Мүмкін бір күні мені күтсең, осы уақыт бойы сөйлесерміз

Ештеңе айтпай, күлерімізді білмей жеңілдік

Ақырзаманның келе жатқанын сезгенде, мен сенің қолыңнан ұстап тұрғанымды көремін

Жүрегіңіздің соғуын бақылай отырып, сізбен сағаттап сөйлесіңіз

Өз жолыңызда сіз бізді жақсы көрдіңіз, бірақ біз күткен барлық сөздер

Лай олардың түрмесінде тым терең жерленген

Жоғарыдан, бізді естісеңіз, анда-санда бізге оралыңыз

Сіз тыныштық пен тыныштықты таптыңыз ба?

Мен елу жаста ғана болдым, кетіп қалдың өсиет

Бұл қайғылы және азапты көрініс, бақытсыз баланың портреті

Кім өз орнын таба алмай, қабығына қамалды

Ал перілер де, құдайлар да оған ешқашан көз салмауы керек

Әйтеуір жұлдыздың көлеңкесінде өскен соң

Солтүстікті таппай, қайтадан кетуге тура келді

Түнде далада жүріңіз, бірақ уақыт өте келе хаттарыңызда

Бұл азаптар мен қорқыныштардан тек жақсысы ғана қалады

Хмм…

Өз жолыңызда сіз бізді жақсы көрдіңіз, бірақ біз күткен барлық сөздер

Лай олардың түрмесінде тым терең жерленген бе?

Жоғарыдан, бізді естісеңіз, анда-санда бізге оралыңыз

Сіз тыныштық пен тыныштықты таптыңыз ба?

Сіз, мен қатты жақсы көрген әкем, мен сізді көптен бері іздедім

Бірақ қазір сіз менің жанымда бұрынғыдан да көбірек саяхаттайсыз

Жадымызда тыныштықта жатыңыз, тарихымыздағы ең нәзік

Бұл айтылмаған сөздер, мен саған арнаймын.