Le chemin du pays où rien n'est impossible - Yves Duteil

C’est moi qui ai choisi ce chemin difficile

Aujourd’hui je m’arrte deux pas du ravin

regarder le vide avec un air tranquille

Et si je n’ai pas peur, c’est de tenir ta main

Je n’ai plus qu' marcher vers l’tape suivante

En mettant tout mon cњur trouver le sentier

De plus en plus troit, de plus en plus en pente

Et qui dj serpente au milieu de l’t

Tu m’as tenu la main jusqu' ce coin tranquille

O nous avons pos nos valises et nos cњurs

Il me faut repartir vers les rues de la ville

Et porter des nouvelles au miroir du bonheur

J’en ai rempli ma vie depuis que tu existes

Et j’ai tari mes larmes au creux de ton regard

J’ai dcouvert la peur de t’avoir rendue triste

Et l’infinie fiert de te rendre l’espoir

Me revoil debout, je marche, je dcolle

Et je plane au dessus des fentres allumes

Des chemines qui fument et des praux d’cole

Et dj ma raison s’endort poings ferms

Un paysage entier couvert de feuilles mortes

Avec une barrire dans une fort

Quatre maisons de planches o s’ouvrent quatre portes

Au dedans la pnombre a gard son secret

Des voix qui se rpondent, touffes par l’automne

En un concert bizarre o les cris des oiseaux

Tous les secrets chos don’t la fort rsonne

Ont ml leur silence au murmure de l’eau

Si je traverse encore les secrets de la bible

Et l’corce du temps jusqu’au cњur de la vie

J’irai jusqu’au pays o rien n’est impossible

Et j’en rapporterai ce qui te manque ici

Et j’en rapporterai ce qui te manque ici

Бұл қиын жолды мен таңдадым

Бүгін сайдан екі қадам тоқтадым

тыныш ауамен ғарышқа қарау

Ал мен қорықпасам, бұл сенің қолыңды ұстау

Маған келесі қадамға өту керек

Бар жүрегімді жолды табуға жұмсадым

Барған сайын тар, еңісте көбірек

Ал қазірдің өзінде жаздың ортасында қыдыратындар бар

Сен менің қолымды осы тыныш бұрышқа ұстадың

Біз чемодандар мен жүректерімізді қайда қоямыз

Мен қала көшелеріне қайта оралуым керек

Және бақыт айнасына жаңалық әкеліңіз

Сен бар болғаннан бері мен өмірімді соған толтырдым

Ал мен сенің көзіңнің қуысына жасымды құрғаттым

Мен сені мұңайтып аламын ба деген қорқынышты білдім

Сізге үмітті қайтару деген шексіз мақтаныш

Қайтадан тұрдым, жүрмін, ұшып бара жатырмын

Мен жарықтандырылған терезелердің үстінен қалықтаймын

Шылым шегетін мұржалар мен мектеп аулалары

Менің себебім қазірдің өзінде жұдырықпен ұйықтап жатыр

Құлаған жапырақтармен жабылған тұтас пейзаж

Форттағы дуалмен

Төрт есік ашылатын төрт тақтай үй

Қараңғылықта өз құпиясын сақтады

Бір-біріне жауап беретін дауыстар, Күзге қарай шым-шытырық

Құстардың сайраған біртүрлі концертте

Орман резонанс тудыратын барлық құпия нәрселер

Судың сылдырына олардың үнсіздігі еріді

Егер мен тағы да інжілдің құпияларын кесіп өтсем

Ал өмірдің жүрегіне уақыттың қабығы

Мен мүмкін емес ештеңе жоқ елге барамын

Мен сенің сағынғаныңды осында қайтарамын

Мен сенің сағынғаныңды осында қайтарамын