La rumeur - Yves Duteil

La rumeur ouvre ses ailes

Elle s’envole à travers nous

C’est une fausse nouvelle

Mais si belle, après tout

Elle se propage à voix basse

À la messe et à midi

Entre l'église et les glaces

Entre confesse et confit

La rumeur a des antennes

Elle se nourrit de cancans

Elle est bavarde et hautaine

Et grandit avec le temps

C’est un arbre sans racines

À la sève de venin

Avec des feuilles d'épines

Et des pommes à pépins

Ça occupe, ça converse

Ça nourrit la controverse

Ça pimente les passions

Le sel des conversations…

La rumeur est un microbe

Qui se transmet par la voix

Se déguise sous la robe

De la vertu d’autrefois

La parole était d’argent

Mais la rumeur est de plomb

Elle s'écoule, elle s'étend

Elle s'étale, elle se répand

C’est du miel, c’est du fiel

On la croit tombée du ciel

Jamais nul ne saura

Qui la lance et qui la croit…

C’est bien plus fort qu’un mensonge

Ça grossit comme une éponge

Plus c’est faux, plus c’est vrai

Plus c’est gros et plus ça plaît

Calomnie, plus on nie

Plus elle enfle se réjouit

Démentir, protester

C’est encore la propager

Elle peut tuer sans raison

Sans coupable et sans prison

Sans procès ni procession

Sans fusil ni munitions…

C’est une arme redoutable

Implacable, impalpable

Adversaire invulnérable

C’est du vent, c’est du sable

Elle rôde autour de la table

Nous amuse ou nous accable

C’est selon qu’il s’agit

De quiconque ou d’un ami

Un jour elle a disparu

Tout d’un coup, dans les rues

Comme elle était apparue

À tous ceux qui l’avaient crue…

La rumeur qui s’est tue

Ne reviendra jamais plus

Dans un cœur, la rancœur

Ne s’en ira pas non plus

Сыбыс қанатын кеңге жаяды

Ол біз арқылы ұшады

Бұл жалған жаңалық

Бірақ соншалықты әдемі

Ол жай дауыспен тарайды

Мессада және түсте

Шіркеу мен айналар арасында

Мойындау мен мойындау арасында

Сыбыстың антенналары бар

Ол өсек-аяңмен қоректенеді

Ол сөйлейтін және мақтаншақ

Және уақыт өте келе өседі

Бұл тамырсыз ағаш

У шырынымен

Тікенекті жапырақтармен

Және алма

Ол алады, сөйлеседі

Бұл дау-дамайды өршітеді

Ол құмарлықты арттырады

Әңгіменің тұзы...

Өсек - бұл микроб

Ол дауыс арқылы беріледі

Көйлектің астына жасырынған

Ежелгі қасиеттен

Сөз күміс болды

Бірақ қауесет жетекші

Ол ағады, кеңейеді

Жайылады, тарайды

Бұл бал, бұл өт

Аспаннан түскен сияқты

Ешкім ешқашан білмейді

Оны кім іске қосады және оған кім сенеді...

Бұл өтірікке қарағанда әлдеқайда күшті

Ол губка сияқты өседі

Неғұрлым жалған болса, соншалықты шындық

Неғұрлым үлкен болса, соғұрлым жақсы

Жала, соғұрлым жоққа шығарамыз

Ол ісінген сайын қуанады

жоққа шығару, наразылық білдіру

Оны әлі де таратып жатыр

Ол себепсіз өлтіре алады

Кінәсіз және түрмесіз

Сотсыз немесе шерусіз

Мылтықсыз немесе оқ-дәрісіз...

Бұл керемет қару

Тынымсыз, қолайсыз

Жеңілмейтін қарсылас

Бұл жел, бұл құм

Ол үстелдің айналасында қозғалады

Бізді қызықтырады немесе бізді таң қалдырады

Ол болғанына байланысты

Кез келген адамнан немесе достан

Бір күні ол жоғалып кетті

Кенет көшелерде

Ол пайда болғандай

Оған сенгендердің барлығына...

Өлген қауесет

Ешқашан қайтып келмейді

Жүректегі реніш

Ол да кетпейді