L'ecritoire - Yves Duteil

Le jeune homme écrivait

Penché sur l'écritoire

Éclairé de la rue par une aurore avare

Et les mots se suivaient comme le fil des ans

Sans jamais s’arrêter un instant

Le jeune écrivait

Penché sur sa mémoire

Le regard éclairé d’une lueur d’espoir

Et les mots se posaient comme le font les flamants

Dans sa tête et sur le papier blanc

Et les mots se posaient comme le font les flamants

Sans jamais hésiter un instant

Et le monde tournait pourtant

Et le monde tournait pourtant

Le bonhomme écrivait

Penché sur l'écritoire

Le soleil en tombant désséchait l’encre noire

Mais les phrases coulaient comme autant de torrents

Sans jamais se tarir un instant

Le bonhomme écrivait

Penché sur son histoire

Ses rêves d’autre vie ses rêves d’autre gloire

Et les mots racontaient le fil d’un autre temps

Dans sa tête et sur le papier blanc

Et les mots racontaient le fil d’un autre temps

Sans jamais se tromper d’un instant

Et le monde tournait pourtant

Et le monde tournait pourtant

Le vieil homme écoutait

Courbé sur son grimoire

Le regard fatigué dans la pâleur du soir

Mais les mots se taisaient comme le font les tourments

Sans jamais disparaître vraiment

Puis enfin il dormait

Tombé sur l'écritoire

Éclairé de la rue par une aurore avare

Et les mots s’envolaient comme le font les flamants

De sa tête et de son papier blanc

Et les mots s’envolaient comme le font les flamants

Sans qu’ils sachent ni pour qui ni pour quand

Et le monde tournait pourtant

Et le monde tournait pourtant

Жас жігіт жазды

Жазу үстелінің үстіне еңкейіп

Көшеден сараң поляр сәулесімен жарықтандырылған

Ал сөздер жылдар сияқты ағып жатты

Бір сәтке де тоқтамау

Жастар жазды

Жадына сүйеніп

Көздері үміт сәулесімен жанды

Ал сөздер қоқиқаздар сияқты жерге түсті

Оның басында және ақ қағазда

Ал сөздер қоқиқаздар сияқты жерге түсті

Ешқашан ойланбастан

Ал әлем әлі де айналды

Ал әлем әлі де айналды

Жігіт жазып отырды

Жазу үстелінің үстіне еңкейіп

Түскен күн қара сияны кептірді

Бірақ сөйлемдер тасқындай ағып жатты

Бір сәтке де тоқтамау

Жігіт жазып отырды

Оның тарихына ой жүгірту

Ол басқа өмірді армандайды, басқа даңқты армандайды

Ал сөздер басқа заманның жібін айтты

Оның басында және ақ қағазда

Ал сөздер басқа заманның жібін айтты

Бір сәтке қателеспей

Ал әлем әлі де айналды

Ал әлем әлі де айналды

Қария тыңдап тұрды

Гримуарына иілді

Кештің бозарғанындағы шаршаған түрі

Бірақ сөздер азаптар сияқты үнсіз қалды

Ешқашан жоғалып кетпестен

Сосын ақыры ұйықтап қалды

Жазу үстеліне құлады

Көшеден сараң поляр сәулесімен жарықтандырылған

Ал сөздер қоқиқаздар сияқты ұшып кетті

Оның басы мен ақ қағазы

Ал сөздер қоқиқаздар сияқты ұшып кетті

Олар кім үшін, қашан үшін екенін білмей-ақ

Ал әлем әлі де айналды

Ал әлем әлі де айналды