A ma mère - Yves Duteil

Elle a ferm sa vie comme un livre d’images

Sur les mots les plus doux qui se soient jamais dits

Elle qui croyait l’amour perdu dans les nuages

Elle l’a redcouvert au creux du dernier lit

Et riche d’un sourire au terme du voyage

Elle a quitt son corps comme on quitte un bateau

En emportant la paix, grave sur son visage

En nous laissant au cњur un infini fardeau

Elle souriait de loin, du cњur de la lumire

Son me tait si claire aux franges de la nuit

On voyait du bonheur jusque dans sa misre

Tout l’amour de la Terre qui s’en allait sans bruit

Comme autour d’un chagrin les voix se font plus tendres

Un crin de silence entourait nos regards

Les yeux n’ont plus besoin de mots pour se comprendre

Les mains se parlent mieux pour se dire au revoir

Moi qui ne savais rien de la vie ternelle

J’esprais qu’au-del de ce monde de fous

Ceux qui nous ont aims nous restent encore fidles

Et que parfois leur souffle arrive jusqu' nous

Elle souriait de loin, du cњur de la lumire

Et depuis ce jour-l je sais que dans sa nuit

Il existe un ailleurs o l’me est plus lgre

Et que j’aurai moins peur d’y voyager aussi

Elle a ferm sa vie comme un livre d’images

Sur les mots les plus doux qui se soient jamais dits

Elle qui croyait l’amour perdu dans les nuages

Elle l’a redcouvert au creux du dernier lit

Et riche d’un sourire au terme du voyage

Elle a quitt son corps comme on quitte un ami

En emportant la paix, grave sur son visage

En nous laissant l’me une peine infinie.

Ол суретті кітап сияқты өмірін жауып тастады

Ең тәтті сөздер туралы

Махаббатқа сенген ол бұлттарда жоғалды

Ол оны соңғы кереуеттің қуысында қалпына келтірді

Және сапар соңында күлімсіреу

Ол денесін қайықтан кеткендей тастап кетті

Бейбітшілікті алып, бетінде қабір

Жүрегімізде шексіз жүк қалдыру

Ол алыстан, нұрдың жүрегінен күлді

Түннің бір шетінде дыбыс маған соншалықты анық болды

Оның қайғысынан да бақыт көрдік

Үнсіз кеткен жердің бар махаббаты

Қайғының айналасындағы дауыстар жұмсақ болады

Көзімізді тыныштық шашы қоршап алды

Көзге енді өзін түсіну үшін сөз қажет емес

Қоштасу үшін қолдар жақсырақ сөйлейді

Мен мәңгілік өмір туралы ештеңе білмедім

Мен бұл ақылсыз дүниенің сыртында деп үміттенемін

Бізді жақсы көргендер әлі күнге дейін бізге адал болып қала береді

Ал кейде олардың тынысы бізге жетеді

Ол алыстан, нұрдың жүрегінен күлді

Сол күннен бастап мен мұны оның түнінде білемін

Жанға жеңіл болатын жер бар

Мен ол жаққа саяхаттаудан қорықпаймын

Ол суретті кітап сияқты өмірін жауып тастады

Ең тәтті сөздер туралы

Махаббатқа сенген ол бұлттарда жоғалды

Ол оны соңғы кереуеттің қуысында қалпына келтірді

Және сапар соңында күлімсіреу

Ол досынан кеткендей денесін тастап кетті

Бейбітшілікті алып, бетінде қабір

Жанымызды шексіз азаппен қалдыру арқылы.