Ночной город - Вячеслав Быков

Штиль за кормой ожиданий солнцем щекотит глаза,

Пристань невольных мечтаний, лучше б была бы гроза.

Берег далёкий, счастливый, ждёшь, как весну ждёт февраль,

Ветер волшебник игривый, он лишь с мечтою вновь приходит, а жаль.

Припев:

А там, где за окнами город ночной,

Должен я быть счастливым.

Забыть прозу долгих дорог и вернуться домой.

Я птицей хотел бы лететь за тобой,

Вольным ветром гонимый.

С надеждой ступить на порог и остаться с тобой.

В дни одиноких скитаний, в час когда можно понять

Жажду любви и желаний, вечность на миг променять,

Освободившись от плена серых и долгих разлук.

Ты лишь одна во вселенной, одинокий, сердца искренний друг.

Припев:

А там, где за окнами город ночной,

Должен я быть счастливым.

Забыть прозу долгих дорог и вернуться домой.

Я птицей хотел бы лететь за тобой,

Вольным ветром гонимый.

С надеждой ступить на порог и остаться с тобой.

Күтімнің ар жағындағы тыныштық күннің көзін қытықтайды,

Еріксіз армандардың пирстері, күн күркіресе жақсы болар еді.

Жағалау алыс, бақытты, сен күтесің, көктемді ақпан күткендей,

Жел ойнақы сиқыршы, арманмен ғана оралады, бірақ өкінішті.

Хор:

Қала түнде терезенің сыртында,

Мен бақытты болуым керек.

Ұзақ жолдың прозасын ұмытып, үйге оралыңыз.

Мен саған құстай ұшқым келеді,

Еркін желдің күшімен.

Табалдырықтан аттап, жаныңда қалар деген үмітпен.

Жалғыз қыдырған заманда, Түсінер сағатта

Мен махаббат пен тілектерді аңсаймын, бір сәт мәңгілікпен айырбастаймын,

Сұр және ұзақ бөлінулердің тұтқынынан босатылды.

Ғаламда жалғызсың, жалғызсың, жүректің адал досысың.

Хор:

Қала түнде терезенің сыртында,

Мен бақытты болуым керек.

Ұзақ жолдың прозасын ұмытып, үйге оралыңыз.

Мен саған құстай ұшқым келеді,

Еркін желдің күшімен.

Табалдырықтан аттап, жаныңда қалар деген үмітпен.