Дождь поёт о весне - Вячеслав Быков

Дождь поёт о весне,

На ветру робко струны дрожат.

Ты тихо плачешь во сне,

Наяву всё идёт не спеша.

Просто ты выйдешь из дома,

Так же просто ты сядешь в автобус.

Поедешь маршрутом знакомым

Туда, где ты не был давно.

Снова вспомнишь…

Дождь, ах, этот дождь,

Он с утра льёт без всяких причин.

Ложь, всё это ложь,

Будто ты вовсе не излечим.

Просто ты выйдешь из дома,

Так же просто ты сядешь в автобус.

Поедешь маршрутом знакомым

Туда, где ты не был давно.

Снова вспомнишь…

Так проникает под сердце

Тот нежный взгляд незнакомки.

Но не шагнёшь ей навстречу,

Лишь оглянёшься ей вслед.

Просто ты выйдешь из дома,

Так же просто ты сядешь в автобус.

Поедешь маршрутом знакомым

Туда, где ты не был давно.

Снова вспомнишь…

Так проникает под сердце

Тот нежный взгляд незнакомки.

Но не шагнёшь ей навстречу,

Лишь оглянёшься ей вслед.

Жаңбыр көктемді жырлайды

Жіптер желде дірілдейді.

Ұйқыда ақырын жылайсың

Шындығында бәрі баяу жүреді.

Сіз жай ғана үйден кетіңіз

Дәл осылай автобусқа отырасың.

Сіз таныс жолды таңдайсыз

Сіз көптен бері болмаған жерде.

Қайтадан есіңе...

Жаңбыр, мына жаңбыр

Таңертеңнен бері себепсіз құйып жатыр.

Өтірік, бәрі өтірік

Мүлдем емделмейтін сияқтысың.

Сіз жай ғана үйден кетіңіз

Дәл осылай автобусқа отырасың.

Сіз таныс жолды таңдайсыз

Сіз көптен бері болмаған жерде.

Қайтадан есіңе...

Сондықтан ол жүректің астына түседі

Бейтаныс адамның нәзік көзқарасы.

Бірақ сен оған қадам баспайсың,

Тек оған қамқор бол.

Сіз жай ғана үйден кетіңіз

Дәл осылай автобусқа отырасың.

Сіз таныс жолды таңдайсыз

Сіз көптен бері болмаған жерде.

Қайтадан есіңе...

Сондықтан ол жүректің астына түседі

Бейтаныс адамның нәзік көзқарасы.

Бірақ сен оған қадам баспайсың,

Тек оған қамқор бол.