Les frites bordel - Thomas Dutronc

(Chère Mamie, cette petite carte de Vendée

Où nous sommes pour quelques jours contribue

À ce que nous passions d’agréables moments…)

Oui, vous vous rappelez ces cartes postales

Quand on était p’tit, il fallait toujours se forcer à les écrire

Et y avait… Voilà, fallait écrire à notre tante, notre grande-tante

Notre grand-oncle et puis, bah

Ça nous barbait, alors nos parents

Ils écrivaient la carte et puis on signait en bas

Puis maintenant, le temps a passé

Quand on ouvre notre boîte aux lettres

C’est nous qui aimerions bien recevoir plus de cartes postales

Je me rappelle de mon grand-père à la fin de sa vie

Il avait quatre vingt six ans

Sa femme était morte

Il rentrait tout seul, il avait du mal à pousser la porte

Elle était assez lourde

Puis il ouvrait’sa boîte, et dedans y avait

Des conneries de serrureries

Toujours des prospectus, des machins, puis

J' me suis dis «putain, je… je lui écrivais pas assez de cartes»

J’aurais voulu lui écrire plein de cartes

Et voilà, et l' temps passe, bordel !

Le temps passe toujours trop vite, hélas

Nos amis, souvent, les plus chers, les meilleurs, sont partis

Sont loin, sont malades, sont morts

Parfois, dans la nuit, on n' sait plus très bien qui on est

On n' sait plus où l’on va

Parfois l’angoisse nous prend le cœur

Parfois la personne qui dort à côté de nous est un étranger

Alors, moi je sors…

Et je m’commande un steak frites

Un bon gros steak, avec des frites !

Bordel !

Y en a marre de c’poisson grillé

De ces haricots verts

A mort le haricot !

Vive la choucroute !

Un bon gros morceau de viande et des pommes de terre bien grasses

La révolution du saucisson est en marche !

Venez avec moi

Vous rouler dans la paëlla

Vous vautrer dans le couscous !

Mes amis,

Aux ordures et à la poubelle ces Oméga 3

On veut des graisses saturées !

Ras le cul de ce régime !

Prenez des tubercules, des pommes de terre

Vous savez, ces tubercules

Coupez-les en fines lamelles

Plongez-les dans l’huile bouillante, salez-les

Et vous aurez des frites

Ni dieu, ni maître

Mais des frites !

Bordel !

(Құрметті әже, бұл Вендеенің кішкентай картасы

Бірнеше күн қайда жүргеніміз көмектеседі

Уақытымыз жақсы өтсін...)

Иә, сол ашық хаттар есіңізде

Кішкентай кезімізде біз оларды жазуға өзімізді мәжбүрлейтінбіз

Ал бар еді... Жарайды, нағашы апамызға жазу керек еді

Біздің нағашы ағамыз, сосын, жақсы

Бұл бізді, сондықтан ата-анамызды мазалады

Олар картаны жазады, содан кейін біз төменгі жағында қол қоямыз

Содан енді уақыт өтті

Біз пошта жәшігімізді ашқанда

Біз көбірек ашық хаттарды алғымыз келетін адамдармыз

Мен атамды өмірінің соңында еске аламын

Ол сексен алты жаста еді

Оның әйелі қайтыс болды

Ол өз бетімен кіріп келе жатқан, есікті итеріп қиналған

Ол өте ауыр болды

Сосын қорапшасын ашты, ішінде болды

Бұзық слесарлар

Әрқашан парақшалар, заттар, содан кейін

Мен «бля, мен... мен оған карточкалар жеткіліксіз болды» деп ойладым.

Мен оған көптеген карталарды жазғым келеді

Міне, уақыт зымырап өтіп жатыр, қарғыс атсын!

Уақыт әрқашан тым тез өтеді, өкінішке орай

Біздің достарымыз, көбінесе, ең қымбаттылар, ең жақсылар кетті

Алыста, ауырып, өлді

Кейде түнде біз енді кім екенімізді білмей қаламыз

Енді қайда барарымызды білмейміз

Кейде жүрегімізді ренжітеді

Кейде қасымызда жатқан адам бейтаныс адам болады

Сондықтан мен шығамын...

Ал мен өзіме стейк пен картопқа тапсырыс беремін

Керемет үлкен стейк, фри бар!

Бесоқ!

Бұл грильдегі балықтан шаршадым

Сол жасыл бұршақтардан

Бұршақ өлсін!

Ашыған қырыққабат аман болсын!

Ет пен майлы картоптың үлкен бөлігі

Шұжық революциясы жүріп жатыр!

менімен жүр

Сіз паэляға айналдырасыз

Кускуста өтіңіз!

Менің достарым,

Омега 3терді қоқысқа тастаңыз және қоқысқа тастаңыз

Біз қаныққан майды қалаймыз!

Бұл диетаны құрт!

Түйнек, картоп алыңыз

Білесіз бе, бұл түйнектер

Оларды жұқа жолақтарға кесіңіз

Оларды қайнаған майға батырыңыз, тұздаңыз

Ал сізде картоп болады

Құдай да, қожа да емес

Бірақ картоп!

Бесоқ!