Когда позовёт тебя море - The Dartz

Я вырос вдали от портовых огней,

Я жизни учился по книгам.

Но в нашей гостинице несколько дней

Жил старый моряк-забулдыга.

Он пил, словно черти палили нутро,

Платил золотыми, не споря.

И он говорил мне: не знает никто,

Когда позовёт тебя море.

Припев:

Ооооооо, когда позовёт тебя море…

Ооооооо, когда позовёт тебя море…

Ты можешь не думать о нём никогда,

Ломая листы хрестоматий.

Но время придёт, и морская вода

Заплещется рядом с кроватью.

В постели, на мачте, в «вороньем гнезде»,

И даже в пустом разговоре —

Придётся, дружок, нахлебаться тебе,

Когда позовёт тебя море!

Ооооо…

Но вот уже поздно, и кто-то плывёт

По морю, судьбу проклиная.

Дырявую лодку на скалы несёт

Вдали от родимого края.

Зачем же рыдать?

В море соли полно,

Утонешь — подумаешь, горе!

Сейчас или завтра, не всё ли равно,

Когда позовёт тебя море?

Оооооооо…

Когда ты рисуешь морской пейзаж:

Корабль, застигнутый бурей.

Нет способа лучше, чем взять карандаш

И ехать на встречу с натурой.

Дельфины резвятся в прибрежной волне,

Но что-то грозит на просторе…

Картина изрядно прибавят в цене,

Когда позовёт тебя море.

Ооооооооооо…

Но вот уже поздно, ликует народ —

Три тысячи три человека

Поднялись на самый большой пароход

Начала двадцатого века.

И вот он выходит, огромный, как дом,

Оставив огни за кормою.

И так ли уж важно, что будет потом,

Когда позовёт тебя море?

Оооооооооо!!!

Закончив рассказ, он закутался в плед,

И трубку достал из кармана.

«Короче, приятель, забудь этот бред,

Сожги все морские романы.

Не слушай меня, и родные твои

Вовек не изведают горя.

Не жди до последнего, чёрт побери,

Пока позовёт тебя море!»

ООООООООО!!!

(в первой версии песни был ещё один куплет:

Мой дедушка-викинг с весны до зимы

Грозит христианскому миру.

Поёт свои песни на гребне волны,

Меняя весло на секиру.

Когда-нибудь он не вернётся домой,

Но это случится не скоро!

Умолкнет, дедуля, твой голос хмельной,

Когда позовёт тебя море!)

Мен порт шамдарынан алыс өстім,

Мен өмірді кітаптан үйрендім.

Бірақ бірнеше күн бойы біздің қонақүйде

Онда ескі теңізші-бульдигер өмір сүрді.

Ішеді, шайтандар жанып тұрғандай,

Дауласпай алтынмен төледім.

Және ол маған: ешкім білмейді

Теңіз сені шақырғанда.

Хор:

Ооооо теңіз сені шақырғанда...

Ооооо теңіз сені шақырғанда...

Сіз ол туралы ешқашан ойламауыңыз мүмкін

Антологиялар парақтарын бұзу.

Бірақ уақыт келеді, теңіз суы

Төсектің жанында шашыратыңыз.

Төсекте, діңгекте, қарға ұясында,

Тіпті бос әңгімеде де -

Сені тұншықтыруға тура келеді, досым,

Теңіз сені шақырғанда!

Ооооо...

Бірақ қазірдің өзінде кеш, біреу суға түсіп жатыр

Теңізде, тағдырға қарғыс.

Ағып жатқан қайықты тастарға апарады

Туған жерден алыс.

Неге жылайды?

Теңіз тұзға толы

Батып кетесің – ойлайсың, қайғы!

Қазір немесе ертең маңызды емес

Теңіз сені қашан шақырады?

Ооооооо...

Теңіз пейзажын салғанда:

Дауылға тап болған кеме.

Қарындаш алудан жақсы жол жоқ

Және табиғатпен кездесуге барыңыз.

Дельфиндер жағалаудағы толқында ойнайды,

Бірақ ғарышта бір нәрсе қауіп төндіреді ...

Кескіндеме бағаға айтарлықтай қосылады,

Теңіз сені шақырғанда.

Ооооооооооо...

Бірақ қазір тым кеш, халық қуанады -

Үш мың үш адам

Ең үлкен пароходқа шықты

ХХ ғасырдың басы.

Міне, ол үлкен үй сияқты шығады,

Шамдарды артқы жағында қалдыру.

Әрі қарай не болатыны маңызды ма,

Теңіз сені қашан шақырады?

Ооооооооооо!!!

Әңгімені аяқтап, көрпеге оранып,

Ал ол қалтасынан телефонды шығарды.

«Қысқасы, досым, бұл бос сөзді ұмыт,

Барлық теңіз романдарын өртеп жіберіңіз.

Мені де, туыстарыңды да тыңдамаңдар

Олар ешқашан қайғы-қасіретке ұшырамайды.

Соңғы қарғыс болғанша күтпеңіз

Теңіз сізді шақырғанша!

ООООООООООО!!!

(Әннің бірінші нұсқасында тағы бір өлең бар еді:

Менің Викинг атам көктемнен қысқа дейін

Христиан әлеміне қауіп төндіреді.

Толқынның шыңында әндерін шырқайды,

Есекті балтаға ауыстыру.

Бір күні ол үйге келмейді

Бірақ бұл жақын арада болмайды!

Тыныш, ата, даусыңыз мас,

Теңіз сені шақырғанда!