Forty Days - Streetlight Manifesto

And it’s been forty days

I’ve tried forty ways

You will never quite leave your sins behind

They’ll haunt you, taunt you 'til the day you die

You will never really go

You’ll just think about it much but you’ll need to know

How the story ends, so you’ll sit around

Even though you should just go

Tell your friends what you have heard

Show them all the lies unlearned

And when you really go

You will really know you were never meant for earth

What’s it worth?

If we’re gonna break it down with any logic, it’s absurd

And no matter where we go, we are not alone

When the silence turns to cries of, «Why?»

What a way to begin, we inherit sin

And nobody’s going to quench your thirst

When the well runs dry

And nobody’s going to hold your hand on the day you die

I’ve tasted seven sins, so they won’t let me in

I knock, knock, knock until my knuckles are bruised and raw

Stuck in the middle with my blood in a puddle on the floor

And I made my bed, I’ll judge myself

And only then and there will I disappear

To my final resting place

What a waste

So many decent people at the gates

And no matter where we go, we are not alone

When the silence turns to cries of, «Why?»

What a way to begin, we inherit sin

And nobody’s going to quench your thirst

When the well runs dry

And nobody’s going to hold your hand on the day you die

Ал қырық күн болды

Мен қырық жолды сынап көрдім

Сіз күнәларыңызды ешқашан артта қалдырмайсыз

Олар сені өлетін күнге дейін қудалайды, мазақтайды

Сіз шынымен ешқашан бармайсыз

Сіз бұл туралы көп ойланасыз, бірақ білуіңіз керек

Оқиғаның соңы қалай аяқталады, осылайша сіз отырасыз

Сіз жай ғана баруыңыз керек болса да

Достарыңызға естігендеріңізді айтыңыз

Оларға өтіріктің бәрін көрсетіңіз

Ал сен шынымен барғанда

Сіз ешқашан жер үшін жаралмағаныңызды білесіз

Ол не құнды?

Оны қандай да бір логикамен бөлетін болсақ, бұл абсурд

Қайда барсақ та жалғыз емеспіз

Тыныштық «Неге?» деген айқайға айналғанда.

Не бастауға болады, біз күнәға ие боламыз

Ешкім сіздің шөліңізді қандыра алмайды

Ұңғыма құрғаған кезде

Өлген күні сенің қолыңды ешкім ұстамайды

Мен жеті күнәнің дәмін таттым, сондықтан олар мені кіргізбейді

Мен соғамын, қағамын, тоқпақтарым көгеріп, шикі болғанша

Едендегі шалшықта қаным ортада қалып қойды

Мен төсегімді жинадым, өзімді өзім бағалаймын

Сонда ғана мен жоғалып кетемін

Менің соңғы демалатын орныма 

Қандай ысырап

Қақпада әдепті адамдар көп

Қайда барсақ та жалғыз емеспіз

Тыныштық «Неге?» деген айқайға айналғанда.

Не бастауға болады, біз күнәға ие боламыз

Ешкім сіздің шөліңізді қандыра алмайды

Ұңғыма құрғаған кезде

Өлген күні сенің қолыңды ешкім ұстамайды