Towers of Silence - Soulfallen

Why does this morning feel different from all the others

The hand that once gave life has begun to smother

From within my lungs the air has been released

And I cannot feel the chill in the morning breeze

Yet I am at ease…

For me, there is no warmth left, even in the sun

Safe from the earth, this crest will be undone

Naked and alone, upon an altar made of stone

I fear has become final throne

Upon the third circle on the first day

Where nothing moves but the daevas in the wind

The wind bears a silent calling to mountains far away

Summoning the birds of prey

«On the second day, the vultures came

The beasts of birds, the sentinels of decay

Deeper each day, they tore into my flesh

Feasting upon my loins and the insides through my chest

For days it lasted, until they ran out of meat

Leaving behind only bones for the sun to bleach»

Upon this silent altar, upon my dreamless bed

Leaving the world bereft and the vultures fed

Slowly all will be gone that has ever signed to me

As the remains quietly wash into the sea…

Неліктен бұл таң басқалардан ерекшеленді?

Бір кезде өмір сыйлаған қол тұншыға бастады

Өкпемнен ауа шықты

Мен таңертеңгі самалдағы салқынды  сезе алмаймын

Сонда да мен жеңілмін…

Мен үшін күннің өзінде жылу жоқ

Жерден қауіпсіз, бұл шың келеді

Жалаңаш және жалғыз, тастан жасалған құрбандық үстелінде

Мен соңғы таққа айналды деп қорқамын

Бірінші күні үшінші шеңберде

Желдегі деевалардан басқа ештеңе қозғалмайтын жерде

Жел алыстағы тауларды үнсіз шақырады

Жыртқыш құстарды шақыру

«Екінші күні лашындар келді

Құстардың аңдары, ыдыраудың сақшылары

Күн сайын олар менің денемді тереңдете түсті

Кеудемде                      |

Ет таусылғанша, бұл күндерге  созылды

Күн ағарту үшін сүйектерді ғана қалдыру»

Осы үнсіз құрбандық үстелінде, армансыз төсегімде

Дүниені жоқ қалдыру, лашындарды тойғызу

Маған қол қойған бәрі бірте-бірте жойылады

Қалдықтар тыныштықпен теңізге ағып жатқанда…