Ghosts - Soulfallen

Forged in the fires of our distorted selves

The burning victims of our self-proclaiming Hell

Invading, assailing

New darkness once more unveiling

Beneath the blanket of a thousand stars…

Condemned to a future that none foretold

In one perpetual midnight of the soul

Waning and cascading

Our strength is utterly failing

Beneath the cosmos of our shattered dreams

What brings the end

What will bring forth the Night

What kills the soul

Would surely be worth the fight

«What will be lost

What will remain

When life and death

Have become one and the same…»

We who once reached for the skies dreaming we could fly…

We welcome the darkness

We welcome the new age

We welcome all the throes from our past mistakes

As long as one day it will all end

For we are bound for death…

No more than fumes of the fires that once befell

No more than ghosts in the shells that we now dwell

Waning and cascading

The world beneath us is falling

Yet our grim cadavers continue marching on and on…

What brings the end

What will bring forth the Night

What kills the soul

Would surely be worth the fight

So we could leave

This Hell called life

This undying world

Finally behind

Біздің бұрмаланған болмысымыздың отында

Өзімізді-өзіміз жариялайтын Тозақтың жанып жатқан құрбандары

Басқыншылық, шабуыл жасау

Жаңа қараңғылық тағы да ашылады

Мың жұлдыз жамылғысының астында…

Ешкім алдын ала айтпаған болашаққа  сотталды

Жанның бір мәңгілік түн ортасында

Баяу және каскадты

Біздің күшіміз мүлде әлсірейді

Біздің бұзылған армандарымыздың ғарышының астында

Соңы не әкеледі

Түнді не әкеледі

Жанды не өлтіреді

Күресуге тұратыны сөзсіз

«Не жоғалады

Не қалады

Өмір мен өлім қашан

Бірдей болды…»

Бір кездері біз ұшсақ деп армандап көкке жеткенбіз...

Біз қараңғылықты қарсы аламыз

Біз жаңа жасты қарсы аламыз

Біз бұрынғы қателіктерімізден туындаған қиындықтарды құптаймыз

Бір күні бәрі  бітеді

Біз өлімге жатамыз ...

Бір кездері орын алған өрттің түтінінен артық емес

Біз қазір өмір сүріп жатқан снарядтардағы елестерден артық емес

Баяу және каскадты

Біздің астымыздағы әлем құлайды

Соған қарамастан біздің қасіретті мәйіттер әлі де жүре береді…

Соңы не әкеледі

Түнді не әкеледі

Жанды не өлтіреді

Күресуге тұратыны сөзсіз

Сондықтан біз кете аламыз

Бұл тозақ өмір деп аталады

Бұл өлмейтін дүние

Ақыры артта қалды