A Hearse With No Name - Soulfallen

«Some believe that life is merely a sad dream

From which death us awakes

If so, the herald of dawn already walks among us…»

Within these visions, I drown once more

Each day more violent than before

(I hear) wolves howling behind every door

And footsteps on an empty floor

Embraced by the sun’s stygian light

My dreams, they come with open eyes

Loss of the blissful days of yore

The loss of all that we adore

Resounding to death’s violent score

I saw it all, but there was more…

For a new kind of shadow walks among us

Unbound by laws of light and shade

Bearing its mark on both beasts and man

A herald to our world’s descent

To no masters it bows down or hails

For with death itself, this rider trails

I saw as it came, a hearse with no name

New suns were born as the old ones gave away

I saw as it came, bearing the mark of Cain

And watched the world succumb to ancient flames…

Only two remain as the music fades

But no curtains fall upon this dying stage

Only two remain, grotesque lifeless facades

Made of only ash — before the winds blew them away…

The vision fades

And the sweet arms of reality surround me once again

But I see a cold future

That lurks behind these walls, awaiting to descend…

«Кейбіреулер өмірді жай ғана қайғылы арман деп санайды

Біз қай өлімнен  оянамыз

Олай болса, таңның жаршысы арамызда жүр...»

Осы көріністердің ішінде мен тағы бір рет батып кеттім

Күн сайын бұрынғыдан да зорлық-зомбылық

(Мен естуім) әр есіктің артында қасқырлар ұлып жатыр

Бос қабаттағы аяқ дыбыстары

Күннің стигиялық нұрына бөленді

Менің армандарым, олар ашық көзбен келеді

Бұрынғы бақытты күндерден  айырылу

Біз жақсы көретін нәрселердің барлығынан айырылу

Зорлық-зомбылық көрсеткіші

Мен мұның бәрін көрдім, бірақ одан да көп болды ...

Көлеңкенің жаңа түрі арамызда жүреді

Жарық пен көлеңке заңдарына  байланысты байланысты 

Жануарларға да, адамға да таңба қалдырады

Әлемнің  жаршы жаршысы

Магистратураға болмайды

Өйткені бұл шабандоз өлімнің өзімен бірге жүреді

Мен ол келгендей, есім жоқтығын көрдім

Ескі күндер бергендей жаңа күндер туды

Мен Қабылдың белгісін алып келгенін көрдім

Дүниенің көне жалынға бағынғанын көрдім...

Музыка өшкенде екеуі ғана қалады

Бірақ бұл өлетін кезеңге ешқандай перде түспейді

Тек екеуі ғана қалды, гротескілік жансыз қасбеттер

Тек күлден жасалған — оларды жел ұшырып кетпес бұрын...

Көру жоғалады

Шындықтың тәтті құшақтары мені тағы да қоршап алды

Бірақ мен салқын болашақты көремін

Бұл қабырғалардың артына түсіп, түсуді күтуде...