Depths III - Silent Planet

I knew one truth, and that truth was the sea

Cold and knowing, it saw the coward in me

And as the stain of epochs lines my tongue

I choked heavy on the past, too numb to speak back

We’re each abandoned by the hands of time

That set us down to sail circles across a straight line

Sister moon, are we all that’s left?

Just a silent satellite and the sigh of flesh

Come down and rest your lunar head on my breast

Listen to the terror tear in my chest

Our masts in tatters, oars shattered

Feel free to pull me back to the vast, unforgiving mass

Should we call this art «My Falling Apart»?

The tangents of an imbalanced heart

As matter multiplied, I divide, but I digress

The deprivation is taking effect

You said if I stood against my darkness

Not all of me would die

But all I see on the surface is a shadow

And it occurs to me this could mean suicide

When you went quiet, I turned to silence

Seven sisters draw me back across the moor

Could you still love me in my leaving?

Would you remember me by the moments we forgot?

And as the waves slapped at my raft

I curse the fate like our vows, they broke at the bow

Flanked by the mist, I inhaled the breath of existence

That you call me for one last time

I am the wind, the be and the still

I am the Depths, the Immeasurable Will

And when I awoke in that garden

Lord, did you see me as I was dreaming?

I locked eyes with the storm

The sky sank down to receive the fury of the sea

The abolition of my being

The precipice of eternity

Incandescence burst through the black

The veil was torn as the void collapsed

The rain will subside

Be my eyes, show me hope in the maw of the night

Our fractured pasts fall into one

A dozen stars collide as a perpetual sun

And as we disintegrate

Will you be the fire that burns in my lungs?

Breathe me in

Watch me burn

Come breathe me in, breathe me in

You’ll watch me burn

Мен бір шындықты білдім, бұл шындық теңіз еді

Суық және біле тұра ол мендегі қорқақты көрді

Эзохтар дақтарында менің тілім сызылған

Мен өткенге тұншығып   жауап айта алмай  ұйып                                                       ...

Біз әрқайсымыз уақытының қолынан келдік

Бұл бізді түзу сызық бойымен шеңберлермен жүзуге мүмкіндік берді

Ай әпке,    бәріміз қалдық па?

Жәй тыныш спутник және ет күрсінуі

Төмен түсіп, ай басыңды кеудеме қой

Кеудедегі қорқынышты жасты тыңдаңыз

Біздің діңгектеріміз шағылысқан, ескектеріміз қираған

Мені үлкен, кешірімсіз массаға қайта тартып беріңіз

Бұл өнерді          бөлшек           атын            |

Теңгерімсіз жүректің жанамалары

Зат көбейген сайын мен бөлемін, бірақ шегінемін

Айырмашылық  күшіне енеді

Мен қараңғылығыма қарсы тұрамын ба дедіңіз

Мен барлығым өлмеймін

Бірақ мен сыртынан көлеңке ғана көремін

Менің ойымша, бұл суицидті білдіруі мүмкін

Сен тыныш кеткенде, мен үндемедім

Жеті әпке мені даланың арғы бетінен тартып алды

Мен кеткенде мені әлі де жақсы көре аласың ба?

Мені ұмытып кеткен сәттерде есіңізде ме?

Толқындар менің салымды ұрған кезде

Мен тағдырға біздің антымыздай қарғыс айтамын, олар садақты бұзды

Жан-жағын тұман басып, болмыстың тынысын жұттым

Маған соңғы рет қоңырау шалуыңыз үшін

Мен желмін, боламын және тыныштықпын

Мен Тұңғиықпын, өлшеусіз ерікмін

Мен сол бақта  оянған кезде

Тәңірім, түсімде мені көрдің бе?

Мен дауылмен көзімді жұмып алдым

Теңіздің қаһарын қабылдау үшін аспан батып кетті

Менің болмысымның жоюы

Мәңгілік тұңғиық

Қараны жарып жіберді

Бос орын опырылып жатқанда, перде жыртылды

Жаңбыр басылады

Менің көзім бол, түннің мәуесіндегі үміт көрсетші

Біздің сынған өткеніміз бір жерге түседі

Он жұлдыз мәңгілік күндей соқтығысады

Біз ыдыраған сайын

Өкпемді жандыратын от боласың ба?

Мені дем           

Менің күйіп жатқанымды қараңыз

Кел мені дем ал, мені дем ал

Сіз менің күйіп жатқанымды көресіз