Depths II - Silent Planet

All the world was a dream I couldn’t shake

In a midnight reverie of which I’ll never wake

That started mundane enough

With an incessant tapping on the windowpane, separating me from the storm

Where inside I sat, me the loathsome fool

With my head cocked sideways in confusion

But as my looking glass became a two-way mirror

And you can watch me hide from everything on this living sphere

But don’t you dare darken my doorstep, stranger

Never a step more, oh no, no, nevermore

You see, I have this reoccurring dream

Where we snuck past scores of slumbering guards

And fixed that rustic iron key and that lock to set you free

«I would bring you liberty» where, in reality, I’m a coward

I’m collateral matter, swayed by banalities of time and space, I’m a name

without a face

My trepidation reached threshold, my terror turned to madness

When I awoke I was swinging at shrouded silhouettes and stumbled out the door

My anger was extinguished by this downpour

Compelled, void of volition

My steps propelled me through this chronic storm

Where there in the clearing, throughout the gaps in the trees

Dark smoke flickered from fire, illuminating my unease

Like clockwork, seven sisters turned together in a circle

Autonomy’s abandoned, they moved singular and perpetual

Around a dark blue flame where I heard you call my name

«'Cause I am the fire that is never quenched

And I am the river that will not run dry»

And when I slept in that garden

Lord, did you see me as I was dreaming?

This is the end of everything

We’ll lose our divisions and forget our names

The precipice of eternity

I caught fire, I caught fire

I caught fire, and you’ll watch me burn

Бүкіл әлем мен қол жеткізе алмайтын арман болды

Мен ешқашан оянбайтын түн ортасында

Бұл өте қарапайым басталды

Терезе әйнегін үздіксіз түртіп, мені дауылдан ажыратады

Қай жерде отырсам, мен жексұрын ақымақпын

Менің басымды жанға                  

Бірақ менің әйнегім екі жақты айнаға айналды

Сіз мені осы тірі сферада барлығынан жасырғанымды көре аласыз

Бірақ менің есігімді қараңғылауға батылы барма, бейтаныс

Ешқашан қадам, о жоқ, жоқ, енді ешқашан

Көрдіңіз бе, менде бұл қайталанатын арман бар

Ұйықтап жатқан күзетшілерді жасырып өткен жер

Сізді босату үшін темір кілт пен құлыпты жөндеді

«Мен саған бостандық әкелер едім», бұл жерде мен қорқақпын 

Мен кепіл затмын, уақыт пен кеңістіктің  банал                                                                                                                       .

 бетсіз

Үрейім шекке жетті, қорқынышым ессіздікке айналды

Мен оянған кезде жасалған сұлбаларға  тербелдім де, есіктен сүрініп шықтым

Менің ашуымды осы нөсер сөндірді

Мәжбүр, еріксіз

Менің қадамдарым мені осы созылмалы дауылды жүргізді

Ағаштардың саңылауларында тазалаудың қай жерде

Өрттен күңгірт түтін шығып, мазасыздығымды нұрландырды

Сағат механизмі сияқты, жеті апа шеңберге  бұрылды

Автономиядан бас тартылды, олар жалғыз және мәңгілікке көшті

Менің атымды атағаныңызды естіген қара көк жалынның айналасында

«Мен ешқашан сөндірмейтін өртімін

Ал мен    кеуіп қалмайтын                                                                                                                                                                                                                                                                                              .

Мен сол бақшада ұйықтап жатқанда

Тәңірім, түсімде мені көрдің бе?

Бұл бәрі соңы

Біз бөлімдерімізді жоғалтып, атымызды ұмытамыз

Мәңгілік тұңғиық

Мен өртендім, өртендім

Мен отқа орандым, сен менің күйіп жатқанымды көресің