Tranche de vie - Shurik'n

2H et quart, Montréal, vendredi

Dernière virée, ultime achat avant de repartir

Cinq jours ici, on n’a rien vu, ça passe toujours trop vite

On pense déjà au prochain, la tête pleine de souvenirs

Qui aurait pu prédire que cette couture briserait nos chaines

C’est ce que je me dis alors que l’avion à nouveau nous emmène

Et que la vie nous mène où bon lui semble comme d’hab

Une fois là-bas tu sais que ce sera le feu comme d’hab

Laisse-moi poser pour tous ces gens qu’on a croisés

On a reçu tellement d’amour, on pensait pas le mériter

Nous ce qu’on voulait c’est un son lourd et balancer nos vérités

Et peut être faire méditer, bien sur, en toute humilité, tu sais

Cet attrait pour nos rimes on pensait pas le provoquer

Masi quand dix mille voix s'élèvent, là tu sens tes poils s’hérisser

Quand je pense qu’hier encore devant le Vieux Port on sévissait

Y a plus à se plaindre maintenant mais putain qu’est ce qu’on a résisté

L’avion se pose, je redescends, fin de la trêve

Y a encore de la route à faire, faut pas qu’on se traîne

Refaire encore ce qu’on a toujours aimé faire

Marquer les cœurs oui, mais à l’encre pas au fer

Juste une tranche de vie, une goutte d’encre

Que j’ai jeté entre deux villes, comme ça, à l’arrache, sans y réfléchir

Comme ça venait sans savoir ce que ça allait devenir

J’arrivais pas a m’en dormir

J’ai pris une feuille blanche, la goutte d’encre elle s’est mise à remplir les

lignes

Comme ça sans savoir ce que je voulais écrire

Comme si elle savait tout ce que j’voulais dire

Alors je l’ai laissée finir

11 h du mat, aéroport de Roissy, tout le monde est dans l’coma avec 3 tonnes de

valises

Plantés sur le trottoir, le taxi se fait languir

Et nous on se fait repérer, flash photos, grands sourires

Tout ça ça fait plaisir même si on s’y fait toujours pas

On fait que de la musique et on n’a jamais vu plus loin que ça

Aucun piédestal, un mic et une salle

Une scène et une foule, qu’on passe, c’est ça le Graal

L’adulation on s’en balance on cherche l’approbation

Celle de nos pères et du public et c’est pour ça qu’on

Trace notre route sans se soucier du qu’en dira-t-on

À contre sens souvent, jamais à contre façon

Trop d’yeux nous ont à l'œil, alors sur on se tient droit

Trop d’oreilles nous écoutent on ne peut pas dire n’importe quoi

Le message est ???

et musicales sont les balles

Y a des choses qui changent pas, le respect ça se gagne

Et sur ce ???

qui nous mène au dessus de Rennes

On discute de la liste et des couleurs qu’on va mettre

On est que des artistes et comme tous on cherche à plaire

Marquer les cœurs oui, mais à l’encre pas au fer

2:30, Монреаль, жұма

Соңғы сапар, кетер алдындағы соңғы сатып алу

Мұнда бес күн, біз ештеңе көрмедік, ол әрқашан өте жылдам өтеді

Ендігісін ойлап жатырмыз, басы естелікке толы

Бұл тігістің шынжырымызды үзетінін кім болжаған

Ұшақ бізді қайтадан алып бара жатқанда, мен өзіме солай айтамын

Ал өмір бізді әдеттегідей қалаған жеріне апарсын

Онда әдеттегідей өрт болатынын білесіз

Біз кездестірген барлық адамдарға сурет салуға рұқсат етіңіз

Бізде сонша махаббат болды, біз оған лайық емеспіз деп ойладық

Біз қалаған нәрсе - ауыр дыбыс және өз шындықтарымызды тербету

Және, мүмкін, медитация, әрине, барлық кішіпейілділікпен, сіз білесіз

Біздің рифмаларға бұл тартымдылық біз оны тудыруды ойламадық

Маси он мың дауыс көтерілгенде, шашыңыздың тік тұрғанын сезінесіз

Кеше Ескі порттың алдында тағы да қобалжыдық деп ойласам

Енді шағымданудың қажеті жоқ, бірақ біз қарсылық көрсеттік

Ұшақ қонды, мен түсемін, бітім бітті

Алда әлі көп, өзімізді сүйретпейік

Біз әрқашан жақсы көретін нәрсені қайталаңыз

Жүректерді иә деп белгіле, бірақ темір емес сиямен

Бір тілім өмір, бір тамшы сия

Екі қаланың арасына осылай, асығыс, ойланбастан тастадым

Ол не болатынын білмей қалай келді

Мен ұйықтай алмадым

Мен бос парақты алдым, ол тамшы сияны толтыра бастады

сызықтар

Не жазғым келгенін білмей осылай

Ол менің айтқым келгеннің бәрін білетін сияқты

Сондықтан мен оған аяқтауға рұқсат бердім

Таңғы сағат 11.00, Ройси әуежайы, барлығы 3 тоннамен комада жатыр

чемодандар

Жаяу жүргіншілер жолына отырғызылған такси әлсіреп жатыр

Ал біз байқаймыз, флеш фотосуреттер, үлкен күлімсіреу

Осының бәрі әлі үйренбесе де қызық

Біз тек музыка жасаймыз және одан арғысын ешқашан көрмедік

Тұғыр жоқ, бір микрофон және бір бөлме

Сахна мен халық, біз өтіп бара жатқанымыз, бұл Қасиетті Граил

Мазалау бізге бәрібір, біз мақұлдауды іздейміз

Бұл біздің әкелеріміз бен жұртшылық, сондықтан біз

Не айтылады деп уайымдамай, біздің жолымызды қадағалаңыз

Жиі дәнге қарсы, ешқашан дәнге қарсы

Бізге тым көп көз, сондықтан біз биік тұрамыз

Тым көп құлақтар бізді тыңдайды, біз ештеңе айта алмаймыз

Хабарлама ???

және мюзикл - бұл оқтар

Кейбір нәрселер өзгермейді, құрметке ие болады

Ал бұл туралы???

бұл бізді Реннен жоғары қояды

Біз тізімді және біз қоятын түстерді талқылаймыз

Біз жай ғана суретшілерміз және басқалар сияқты біз де ұнауға тырысамыз

Жүректерді иә деп белгіле, бірақ темір емес сиямен