Le dimanche en famille - Serge Lama

Le train déraille, il est tout seul

Le ciel est bas comme un cercueil

Il est étendu sous la pluie

Le train déraille, il est tout seul

Il pense à elle avec son deuil

Avant de sombrer dans sa nuit

Il ne sera pas le père de son enfant

Mais en famille onl'évoquera souvent

Le Dimanche En Famille

Devant l'éternel gigot

Grand mère, grand père, la fille

Tout le monde y va d’son sanglot

On emmène au cimetière

Le p’tit pour faire sa prière

Qui pleure surtout de voir pleurer grand mère

Grand mère qui dit tout le temps

Qu’elle aurait pu sa maman

Avoir une fille digne

Aller au square voir les cygnes

Puis on rentre à Clichy

Finir les restes de midi

Et puis chacun va s’noyer dans son lit

Les années passent, elle est toute seule

Un autre arrive avec des fleurs

Il attend des heurers sous la pluie

Les années passent, elle est toute seule

Elle en a marre de voir sa gueule

Qui se déssèche, elle lui dit oui

Il deviendra le père de son enfant

Mais en famille, on rabachera souvent

Le Dimanche En Famille

On redira devant lui

L’ancien mari de la fille

Avait l’avenir devant lui

Il mènera au cimetière

Le petit pour faire sa prière

Sous le mépris de la tribu entière

Grand mère continuera à dire au p’tit que le défunt,

Son seul son vrai papa serait devenu quelqu’un

Mais le petit qui devient grand

Se dit que dans quelque temps

Il sera majeur et qu’il foutera le camps

Et basta la famille, le dimanche les haricots

quand je passerais cette grille

Je ne reviendrai pas de sitôt

J’irai plus au cimetière

J’ferai plus jamais ma prière

Avant de partir j’dirais merde à grand mère

Maman, maman, toi j’t’en veux pas

mais c’est pas ma faute à moi

Si tu n’as pas compris

Qu’il fallait te tirer d’ici

Chacun sa vie, son c ur, son cul et service compris

Remords allez voir là-bas si j’y suis

Plus jamais la famille

Plus jamais la famille

Plus jamais la famille

Non plus jamais, jamais…

Пойыз рельстен шығып кетті, ол жалғыз қалды

Аспан табыт сияқты аласа

Ол жаңбырда жатыр

Пойыз рельстен шығып кетті, ол жалғыз қалды

Ол оны жоқтаумен ойлайды

Оның түніне батқанға дейін

Ол оның баласының әкесі болмайды

Бірақ отбасында біз бұл туралы жиі айтатын боламыз

Отбасылық жексенбі

Мәңгілік тоқтының алдында

Әжесі, Атасы, Қызы

Барлығы сол жерге жылап барады

Зиратқа апарамыз

Намаз оқитын кішкентай

Әжесінің жылағанын көру үшін кім жылайды

Үнемі айтатын әже

Ол оның анасы болуы мүмкін

Лайықты қызыңыз болсын

Аққуларды көру үшін алаңға барыңыз

Содан кейін біз Кличиге ораламыз

Қалғандарды аяқтаңыз

Содан кейін әркім өз төсегіне батып кетеді

Жылдар өтеді, ол жалғыз қалды

Тағы біреуі гүлдермен келеді

Ол жаңбырда сағаттап күтеді

Жылдар өтеді, ол жалғыз қалды

Оның бетін көруден шаршады

Кім кебеді, ол оған иә дейді

Ол оның баласының әкесі болады

Бірақ отбасы ретінде біз жиі сөйлейтін боламыз

Отбасылық жексенбі

Біз оның алдында қайталаймыз

Қыздың бұрынғы күйеуі

Оның алдында болашағы бар еді

Ол зиратқа апарады

Намаз оқитын кішкентай

Бүкіл тайпаның мысқылында

Әжесі кішкентайға марқұмның,

Оның жалғыз әкесі біреуге айналар еді

Бірақ үлкен өсетін кішкентай

Біраз уақыттан кейін айтты

Ол кәмелеттік жасқа толады және ол құтылады

Ал баста отбасы, жексенбіде бұршақ

Мен бұл қақпадан өткенде

Мен жақын арада қайтып оралмаймын

Мен енді зиратқа бармаймын

Мен енді ешқашан намаз оқымаймын

Кетпес бұрын мен әжеммен қоштасамын

Анашым, анашым, мен сізді кінәламаймын

бірақ бұл менің кінәм емес

Түсінбесең

Бұл жерден кетуің керек еді

Әрқайсысының өмірі, жүрегі, құлағы және қызметі

Өкініш, мен сонда болсам, сонда барып көр

Енді ешқашан отбасы

Енді ешқашан отбасы

Енді ешқашан отбасы

Енді ешқашан, ешқашан ...