La balade du poète - Serge Lama

Le soir descend, pauvres passants, qui rôdent

S’en vient faucher, quelques bouchers, en fraude

Pauvre poète, tu fais la quête, aux portes

Tu ne receuilles, qu’une ou deux feuilles, mortes

Y’a des becs fin, qui n’ont pas faim, des riches

Tu peux crever, sur le pavé, s’en fichent

T’es un raté, qui a des idées, amères

Tu vas toujours, seul sans amour, sur terre

Dans ton regard, éclairé d’art, S’entasse

Les horizons, et les prisons, des races

Loin des moutons, t’a choisis ton, servage

E ta jeunesse, s’use sans cesse, aux cages

De ton ennui, et de la nuit, glaciale

Et tu mourras, sur des gravas, des toiles

Pauvre de moi!

L’eau de la seine, porte ma peine, aux anges

Et cette eau bleue, pret de mes yeux, en frange

Cette eau qui fuit, boit mon ennui, qui pleure

En cette asie, mon âme fit, le leure

Adieu Paris, et ton ciel gris, la seine

Adieu matins et lendemains… de peine!

Кеш батып барады, бейшара өтіп бара жатқандар

Шөп шабуға келеді, кейбір қасапшылар, алаяқтар

Байғұс ақын, сен қақпадан іздеп жүрсің

Сіз тек бір-екі жапырақ жинайсыз, өлі

Жақсы тұмсықтар бар, аш емес, байлар

Сіз өле аласыз, тротуарда, бәрібір

Сіз сәтсізсіз, идеяларыңыз бар, ащысыз

Жер бетінде мәңгі, махаббатсыз жалғыз жүресің

Өнермен нұрланған көзқарасыңда, Үйіліп жатыр

Нәсілдердің көкжиектері мен түрмелері

Қойдан алыс, сен өз құлдығыңды таңдадың

Ал сенің жастық шағың бітпейтін, торда тозған

Сенің зерігуңнен, түннің аязынан

Ал сіз қирандыларда, кенептерде өлесіз

Бейшара мен!

Сена суы, мұңымды періштелерге апарады

Ал мынау көгілдір су, менің көз алдымда, шеткі

Бұл ағып жатқан су, менің жылайтын мұңымды ішеді

Осы Азияда менің жаным солардыкі

Қош бол Париж, сенің сұр аспаның, Сена

Қайырлы таңмен және ертеңгі... қош бол!