Lo stregone e il giocatore - Roberto Vecchioni

Quando arrivò io fece molto piano

E il vecchio con la mente era lontano

E poi neppure il cane si svegliò

Non abbaiò, rimase immobile

Così pensò che fosse qualche amico

O una rondine, o lo spirito dei lupo

O il vento, perchè il vento

Quando entra è svelto più di una lucertola

E niente più da perdere

E niente da aspettare

Gli disse: «Appendi pure il tuo cappello

Facciamo finta di giocare»

Gli anziani gliel’avevan raccontato:

Portava i dadi e il gioco era truccato

Ma t’incantava il fondo di un sorriso

Su quel viso, ancora giovane

E poi sentì urlare forte il lupo

E quando aveva già quasi perduto

Vide che sulla luna gli sfuggì

La sua vita e se ne innamorò

«Io sono un vecchio inutile

Puoi prendere di meglio

Tu dammi ancora un giorno

E in cambio ti darò

Mio figlio»

Ол келгенде мен өте тыныш болдым

Ал, ақылы бар қария алыста еді

Сосын ит те оянбады

Ол үрген жоқ, қимылсыз қалды

Сондықтан ол дос деп ойлады

Әлде қарлығаш, әлде қасқырдың рухы

Немесе жел, өйткені жел

Кіргенде ол кесірткеден де жылдам

Және жоғалтатын ештеңе жоқ

Және күтудің қажеті жоқ

Ол оған: «Бөркіңді іліп қой

Біз ойнап жатырмыз деп елестетейік»

Оған ақсақалдар:

Ол сүйектерді әкелді және ойын бұрмаланды

Бірақ күлкінің тереңдігі сізді сиқырлады

Бұл жүзде, әлі жас

Содан кейін ол қасқырдың қатты айғайлағанын естіді

Ал ол әлдеқашан жеңіліп қалған кезде

Ол айда оның қашып кеткенін көрді

Оның өмірі мен оған ғашық болды

«Мен пайдасыз кәрі адаммын

Сіз жақсара аласыз

Сіз маған тағы бір күн беріңіз

Ал оның орнына мен саған беремін

Менің ұлым»