Fata - Roberto Vecchioni

E i vecchi parlano di fata

Che sta aspettando addormentata

L’uomo che per la guerra le partì

E dietro la collina si sbiadì

E nel castello sopra il fiordo

La luna sfiora per ricordo

Le coppe che restarono così

E l’albero di mele che fiorì

E fata tiene fra le dita

La pietra verde della vita

La pietra verde che le regalò

Quando le disse «un giorno ritornerò»

E lei correva nelle sale

E illuminava le sue sere

Di gente giochi e scherzi di buffoni

E feste fino all’alba e poi canzoni

Ma il drago fatto con la paglia

Si è già bruciato sulla soglia

E fata se ne andata non è qui

E torna il figlio trovatore

Pensando le ho spezzato il cuore

E le maledice il giorno che partì

Ma nel castello sopra il fiordo

Io fata non me la ricordo

Non c'è mai stata o forse non capì

O forse avran sognato che era lì

O forse avran sognato che era lì

Ал қарттар пері туралы айтады

Кім ұйықтап жатыр

Оны соғысқа тастап кеткен адам

Ал төбенің арғы жағында ол солып қалды

Ал фьорд үстіндегі құлыпта

Айды еске түсіреді

Осылай қалған кеселер

Гүлдеген алма ағашы

Ал пері саусақтарында ұстайды

Өмірдің жасыл тасы

Ол оған берді жасыл тас

Ол оған «бір күні мен қайтамын» дегенде

Ол дәліздерді аралап жүгірді

Бұл оның кештерін нұрландырды

Адамдардың ойындары мен ақымақтардың әзілдері

Таң атқанша кештер, сосын әндер

Бірақ айдаһар сабаннан жасалған

Ол босағада өртеніп кеткен

Ал пері кетті бұл жерде жоқ

Ал трубадур ұлы қайтып келеді

Оның жүрегін жараладым деп ойладым

Ал кеткен күні оларды қарғайды

Бірақ фьорд үстіндегі құлыпта

Менің есімде жоқ

Ешқашан болған жоқ немесе ол түсінбеді

Немесе олар сол жерде екенін армандаған шығар

Немесе олар сол жерде екенін армандаған шығар