L'Ultimo Spettacolo - Roberto Vecchioni

Ascolta,

ti ricordi quando venne

la nave del fenicio a portar via

me con tutta la voglia di cantare

gli uomini, il mondo e farne poesia…

Con l’occhio azzurro io ti salutavo

con quello blu io già ti rimpiangevo

e l’albero tremava e vidi terra,

i Greci, i fuochi e l’infinita guerra…

Li vidi ad uno ad uno

mentre aprivano la mano

e mi mostravano la sorte

come a dire «Noi scegliamo,

non c'è un Dio che sia più forte»

E l’ombra nera che passò

ridendo ripeteva «no»…

Ascolta

ero partito per cantare

uomini grandi dietro grandi scudi

e ho visto uomini piccoli ammazzare

piccoli, goffi, disperati e nudi…

Laggiù conobbi pure un vecchio aedo

che si accecò per rimaner nel sogno

con l’occhio azzurro invece ho visto e vedo,

ma con l’occhio blu mi volto e ricordo…

Ma tu non mi parlavi

e le mie idee come ramarri

ritiravano la testa dentro il muro

quando è tardi

perché è freddo, perché è scuro

e mille solitudini

e buchi per nascondersi…

E ho visto fra le lampade un amore:

e lui che fece stendere sul letto

l’amico con due spade dentro il cuore,

e gli baciò piangendo il viso e il petto…

E son tornato per vederti andare

e mentre parti e mi saluti in fretta

fra tutte le parole che puoi dire

mi chiedi «Me la dai una sigaretta?»

Io di Muratti mi dispiace non ne ho

il marciapiede per Torino si lo so

ma un conto è stare a farti un po'

di compagnia altro aspettare che

il treno vada via perché t’aiuto

io ad andare non lo sai e questo a

chi si lascia non succede mai,

ma non ti ho mai considerata

roba mia io ho le mie favole,

e tu una storia tua.

Ma tu non mi parlavi

e le mie idee come ramarri

ritiravano la testa

dentro il muro quando è tardi

perché è freddo, perché è scuro…

e ancora solitudini

e buchi per nascondersi…

E non si è soli quando un altro ti ha lasciato

si è soli se qualcuno

non è mai venuto

però scendendo perdo i pezzi sulle scale

e chi ci passa su

non sa di farmi male

ma non venite a dirmi

adesso lascia stare

o che la lotta in fondo deve continuare,

perché se questa storia fosse una canzone

con una fine mia,

tu non andresti via.

Тыңда,

оның қашан келгені есіңізде ме?

алып кетуге арналған финикиялық кеме

ән айтуға деген құлшынысыммен

ерлер, әлем және поэзия ...

Көк көзіммен сәлем бердім

көк түспен мен саған өкіндім

ағаш дірілдеп, мен жерді көрдім,

гректер, өрттер және шексіз соғыс ...

Мен оларды бір-бірден көрдім

олар қолдарын ашқанда

және олар маған тағдырды көрсетті

«Біз таңдаймыз,

күшті Құдай жоқ»

Ал өткен қара көлеңке

күліп ол «жоқ» деп қайталады...

Тыңда

Мен ән айту үшін кетіп қалдым

үлкен қалқандардың артында үлкен адамдар

Мен кішкентай адамдардың өлтіргенін көрдім

кішкентай, ебедейсіз, шарасыз және жалаңаш ...

Сол жерде мен де ескі эдомен кездестім

түсінде қалу үшін соқыр болып кеткен

көк көзбен, екінші жағынан, мен көрдім және көрдім,

бірақ көгілдір көзбен бұрылып, есімде ...

Бірақ сен менімен сөйлеспедің

және менің идеяларым кесірткелер сияқты

олар бастарын қабырғаның ішіне тартып алды

кеш болған кезде

өйткені ол суық, өйткені қараңғы

және мың жалғыздық

және жасыру үшін тесіктер ...

Мен шамдардың арасынан махаббатты көрдім:

және төсекке жатқызған адамды

жүрегінде екі қылыш бар дос,

және жылап оның беті мен кеудесін сүйді ...

Мен сенің кеткеніңді көру үшін қайтып келдім

және сіз кетіп, менімен тез сәлемдескенде

айта алатын барлық сөздерден

Сіз маған «Шылым бере аласыз ба?» деп сұрайсыз.

Кешіріңіз, менде Муратти жоқ

Туринге апаратын тротуар иә мен білемін

бірақ өзіңізді аздап істеу бір нәрсе

басқа компания оны күтеді

Поезд кетіп қалды, мен саған көмектесемін

Сіз баруды және мұны білмейсіз

ажырасатындар ешқашан болмайды

бірақ мен сені ешқашан ойламадым

Менің заттарым менің ертегілерім бар,

ал сіз өз тарихыңыз.

Бірақ сен менімен сөйлеспедің

және менің идеяларым кесірткелер сияқты

олар бастарын тартып алды

кеш болған кезде қабырғаның ішінде

өйткені ол суық, өйткені ол қараңғы ...

және әлі жалғыздық

және жасыру үшін тесіктер ...

Басқасы сені тастап кеткенде, сен жалғыз емессің

біреу болса, сен жалғызсың

ол ешқашан келмеді

бірақ төмен түсіп бара жатқанда баспалдақтағы бөлшектерді жоғалтып аламын

және оны кім береді

ол мені ренжітіп жатқанын білмейді

бірақ маған келіп айтпа

енді ұмыт

немесе күрес жалғасуы керек,

өйткені бұл әңгіме ән болса

менің соңыммен,

кетпес едің.