Euridice - Roberto Vecchioni

Morirò di paura

E venire là in fondo

Maledetto padrone

Del tempo che fugge

Del buio e del freddo:

Ma lei aveva vent’anni

E faceva l’amore

E nei campi di maggio

Da quando è partita

Non cresce più un fiore …

E canterò

Stasera canterò

Tutte le mie canzoni canterò

Con il cuore in gola canterò:

E canterò la storia delle sue mani

Che erano passeri di mare

E gli occhi come incanti d’onde

Scivolanti ai bordi delle sere;

E canterò le madri che

Accompagnano i figli

Verso i loro sogni

Per non vederli più, la sera

Sulle vele nere dei ritorni;

E canterò finché avrò fiato

Finché avrò voce di dolcezza e rabbia

Gli uomini, segni dimenticati

Gli uomini, lacrime nella pioggia

Aggrappati alla vita che se ne va

Con tutto il furore dell’ultimo bacio

Nell’ultimo giorno dell’ultimo amore;

E canterò finché tu piangerai

E canterò finché tu perderai

E canterò finché tu scoppierai

E me la ridarai indietro

Ma non avrò più la forza

Di portarla là fuori

Perché lei adesso è morta

E là fuori ci sono la luce e i colori:

Dopo aver vinto il cielo

E battuto l’inferno

Basterà che mi volti

E la lascio nella notte

La lascio all’inverno…

E mi volterò

Le carezze di ieri

Mi volterò

Non saranno mai più quelle

Mi volterò

E nel mondo, su, là fuori

Mi volterò

S’intravedono le stelle

Mi volterò perché l’ho visto il gelo

Che le ha preso la vita

E io, io adesso, nessun altro

Dico che è finita;

E ragazze sognanti m’aspettano

A danzarmi il cuore

Perché tutto quello che si piange

Non é amore

E mi volterò perché tu sfiorirai

Mi volterò perché tu sparirai

Mi volterò perché già non ci sei

E ti addormenterai per sempre

Мен қорқыныштан өлемін

Және соңына келіңіз

Қарғыс атқыр шебер

Қашқан уақыттан

Қараңғылық пен суықтан:

Бірақ ол жиырма жаста еді

Және ол махаббат жасады

Ал мамырдағы егістіктерде

Ол кеткеннен бері

Гүл енді өспейді...

Ал мен ән айтамын

Мен бүгін кешке ән айтамын

Барлық әндерімді айтамын

Аузымда жүрегіммен ән айтамын:

Ал мен оның қолдарының ертегісін айтамын

Бұл теңіз торғайлары болды

Ал көздер толқынды сиқырлы сияқты

Кештердің шетінде сырғанау;

Ал мен аналарға ән айтамын

Олар балалармен бірге жүреді

Армандарына қарай

Кешке оларды қайта көрмеу үшін

Қайтарудың қара желкенінде;

Ал мен дем алғанша ән саламын

Тәтті мен ашулы дауысым бар болғанша

Еркектер, ұмытылған белгілер

Ерлер, жаңбырда көз жас

Өтетін өмірді ұстаңыз

Соңғы поцелудің бар ашуымен

Соңғы махаббаттың соңғы күні;

Ал мен сен жылағанша ән айтамын

Ал мен сен жеңілгенше ән айтамын

Ал мен сен үзілгенше ән айтамын

Ал сен оны маған қайтарасың

Бірақ менде енді күш болмайды

Оны сол жерге апару үшін

Өйткені ол қазір қайтыс болды

Ал жарық пен түстер бар:

Аспанды жеңгеннен кейін

Тозақ ұрылды

Маған тек бұрылу керек

Ал мен оны түнде қалдырамын

Мен оны қыста қалдырамын ...

Ал мен айналайын

Кешегі еркелетулер

Мен айналайын

Олар енді ешқашан ондай болмайды

Мен айналайын

Ал әлемде, жоғарыда, сыртта

Мен айналайын

Жұлдыздарды көруге болады

Аязды көргендіктен айналайын

Бұл оның өмірін алды

Ал мен, қазір мен, басқа ешкім емес

бітті деймін;

Ал мені армандаған қыздар күтіп тұр

Жүрегімді билеу үшін

Неге жылап жатырмыз

Ол махаббат емес

Ал мен айналайын, өйткені сен жайыласың

Мен айналайын, өйткені сен жоғалып кетесің

Мен бұрыламын, өйткені сен әлі жоқсың

Ал сен мәңгі ұйықтайсың