Canzonenoznac - Roberto Vecchioni

Il leader della parte scura

Dietro una barba quasi nera

Diceva cose alla sua gente

A voce bassa come sempre;

E ricordava cose antiche

Proibite ma pur sempre vive

Come il martini con le olive

Dal millenovecentottanta

Anno di grazia e d’alleanza

Felice e immobile la gente

Viveva solo del presente;

Ma lui a quei pochi che riuniva

Come una nenia ripeteva

Quel suo programma che chiedeva

Fosse permesso ricordare

Fosse permesso ricordare

Poi ricordò che era vietato

Nel mondo nuovo anche il passato

Il leader della parte chiara

Con quella cicatrice amara

Sul mento a forma di radice

Gridava «Abbasso questa paace»

Coi pochi giovani insultava

La polizia che costringeva

Soltanto ad essere felici:

Ed abbatteva e rifaceva

Palazzi d’arte e di cultura

E delle bibite e del niente

Sì, ma soltanto con la mente;

E all’occorenza le prendeva

davanti ai giudici abiurava

Ma appena uscito risognava

Fosse possibile cambiare

Fosse possibile sperare

Ma la speranza era un difetto

Nel mondo ormai così perfetto

E il leader con la cicatrice

Credeva l’altro più felice

E l’altro quello con la barba

Di lui diceva «È pieno d’erba»;

Si sospettavano a vicenda

Di fare solamente scena

D’essere schiavi del sistema

E l’uno l’altro beffeggiava

E l’altro l’uno ricambiava

Pur descrivendo alla rinfusa

Due volti di una stessa accusa:

Che era impossibile cambiare

Tornare indietro, andare avanti

Avere voglia di sbagliare

Come ad esempio ricordare

Come ad esempio ricordare

Questo ricordo era un difetto

Nel mondo ormai così perfetto

Né si poteva più cambiare

Né si poteva più sperare

Questa speranza era un difetto

Nel mondo ormai così perfetto

E il leader della parte chiara

Pianse di rabbia quella sera

Seduto sopra la sua vita

Perduta come una partita;

Ma il servofreno dentro il cuore

Che scatta al minimo segnale

Gli eliminò tutto il dolore

E il leader della parte scura

Contando i passi e la paura

Si avvicinò alle parti estreme

Dove correva un giorno il fiume

Ricostruendo da un declivo

L’ultima chiesa, un vecchio bivio

L’acqua e l’amore che non c’era

Si sentì stanco in quel momento

Tolse la barba e sopra il mento

Apparve a forma di radice

Quella sua vecchia cicatrice

Қараңғы жақтың көшбасшысы

Қара сақалдың артында

Ол өз халқына бір нәрсе айтты

Әдеттегідей төмен дауыспен;

Және ол көне нәрселерді есіне алды

Тыйым салынған, бірақ әлі тірі

Зәйтүн қосылған мартини сияқты

Он тоғыз сексеннен бері

Рақым мен келісім жылы

Бақытты және қозғалыссыз адамдар

Ол тек қазіргі уақытта өмір сүрді;

Бірақ ол жинаған аз ғана адамдарға

Қайталаған жоқтаудай

Оның сұраған бағдарламасы

Есте сақтауға рұқсат етілді

Есте сақтауға рұқсат етілді

Сосын оның харам екені есіне түсті

Жаңа әлемде, тіпті өткенде

Ашық бөліктің жетекшісі

Сол ащы тыртықпен

Иекте тамыр тәрізді

Ол «жоқ бұл бейбітшілік» деп айқайлады

Біраз жастармен ол қорлады

Мәжбүрлеген полиция

Тек бақытты болу үшін:

Және бұзылып, қайта жасалды

Өнер және мәдениет сарайлары

Және сусындар және ештеңе

Иә, бірақ тек ақылмен;

Ал қажет болса, оларды да алды

судьялардың алдында ол бас тартты

Бірақ шыға сала өліп бара жатты

Өзгертуге болатын еді

Үміттенуге болатын еді

Бірақ үміт кемшілік болды

Әлемде қазір өте мінсіз

Ал тыртығы бар көшбасшы

Ол басқаның бақыттырақ екеніне сенді

Ал екіншісі сақалды

Ол ол туралы «Шөпке толы» деді;

Олар бір-бірінен күдіктенді

Тек сахна жасау үшін

Жүйеге құл болу

Ал бірін-бірі мазақ етті

Ал екіншісі жауап берді

Жаппай сипаттау кезінде

Бір айыптың екі беті:

Оны өзгерту мүмкін емес еді

Артқа, алға

Қателесуді қалау

Есте сақтау сияқты

Есте сақтау сияқты

Бұл есте сақтау кемшілігі болды

Әлемде қазір өте мінсіз

Оны енді өзгерту мүмкін емес еді

Бұдан әрі үміттенуге болмайды

Бұл үміт кемшілік болды

Әлемде қазір өте мінсіз

Ал анық бөліктің жетекшісі

Сол күні кешке ашуланып жылады

Белінен жоғары отыру

Матч сияқты жеңілді;

Бірақ жүректің ішіндегі тежегіш күшейткіш

Бұл ең кішкентай сигналда өшеді

Ол барлық ауырсынуды алып тастады

Және қараңғы жақтың көшбасшысы

Қадамдарды санау және қорқыныш

Ол экстремалды бөліктерге барды

Бір кездері өзен ағып жатқан жер

Еңістен қайта құру

Соңғы шіркеу, ескі жол айрығы

Онда болмаған су мен махаббат

Ол сол сәтте шаршағанын сезінді

Ол сақалын алып, иегінің үстінде

Ол тамыр түрінде пайда болды

Сол ескі шрамың