Appelle quand tu te reveilles - Renan Luce

Appelle-moi quand tu te réveilles, je suis déjà dehors.

J’ai bien suivi ton conseil, me suis levé à l’aurore

Et c’est vrai que ça a du charme, la ville au p’tit matin.

L’air est frais, ça donne des larmes qui sont pas du chagrin.

Je garde les mains dans les poches, comme la nuit décline.

J’ai cet air dans la caboche, dauphin de la place Dauphine

Mais tu sais, c’est pas pour rien si j'écourte mon sommeil.

Je te dirais, si t’y tiens, appelle quand tu te réveilles.

Appelle quand tu te réveilles, moi, ce que j’ai sur le cœur

C’est pas le genre qu’on bégaye sur un répondeur.

Appelle quand tu te réveilles, j’pourrai plus me débiner

Quand y’aura ton oreille sur le combiné.

Appelle-moi quand tu te réveilles, maintenant à l’horizon.

Y’a une jolie flaque vermeille au-dessus des maisons.

Les quartiers que je franchis ont tous leur anecdote

Un manteau de nostalgie que le temps détricote.

Je sors les mains de mes poches pour attraper au vol

Les souvenirs qui ricochent du temps d’nos amours folles.

Mais tu sais que, même froissé au fond d’une corbeille

Je déplierai le passé, appelle quand tu te réveilles.

Appelle quand tu te réveilles, moi, ce que j’ai sur le cœur

C’est pas le genre qu’on bégaye sur un répondeur.

Appelle quand tu te réveilles, j’pourrai plus me débiner

Quand y’aura ton oreille sur le combiné.

Appelle-moi quand tu te réveilles, j’arrive chez ta maman.

J’la connais, j’me déconseille de sonner pour l’moment.

C’est là que tu te réfugies et ta mère qu’est une lionne

M’accueillerait à coup de fusil, si elle voit que j’espionne.

Du coup, j’me sens un peu con, Roméo de pacotille.

Quand je vois, à ton balcon, une lumière qui scintille

J’t’imagine, t'écoutes sûrement ma voix au téléphone

Te dire que j’m’en veux tellement, appelle quand tu me pardonnes.

Appelle quand tu me pardonnes, moi, ce que j’ai sur le cœur

C’est pas le genre qu’on marmonne sur un répondeur.

Appelle quand tu me pardonnes, j’pourrai plus me débiner

Quand j’saurai que tu te cramponnes sur le combiné.

Оянғанда маған қоңырау шал, мен сырттамын.

Мен сіздің кеңесіңізді алдым, таң ата тұрдым

Оның сүйкімділігі бар екені рас, таң ата қала.

Ауа салқын, ол қайғы емес көз жасын әкеледі.

Түн батқанда қолымды қалтамда ұстаймын.

Менде бұл ауа Дофин деген жердің ноггин, дауфинінде бар

Білесің бе, ұйқымды қысқартқаным бекер емес.

Мен саған айтарым, көңілің болса, оянғанда хабарлас.

Оянғанда хабарлас, мен, ойымда не бар

Жауап беру құрылғысында кекештенетін түрің бұл емес.

Ұйқыдан тұрғанда қоңырау шал, мен жолдан шыға алмаймын

Құлағыңыз телефонда қашан болады.

Оянғанда маған қоңырау шалыңыз, қазір көкжиекте.

Үйлердің үстінде әдемі қызыл шалшық бар.

Мен өтетін аудандардың барлығында өз анекдоты бар

Сол кездегі сағыныштың жамылғысы.

Ұшып бара жатып қолымды қалтамнан шығарамын

Біздің ессіз махаббаттарымыз кезіндегі естеліктер.

Бірақ сіз тіпті себет түбінде мыжылғанын білесіз

Өткенді ашамын, оянғанда қоңырау шаламын.

Оянғанда хабарлас, мен, ойымда не бар

Жауап беру құрылғысында кекештенетін түрің бұл емес.

Ұйқыдан тұрғанда қоңырау шал, мен жолдан шыға алмаймын

Құлағыңыз телефонда қашан болады.

Оянғанда маған қоңырау шал, мен сенің анаңның үйіне келемін.

Мен оны білемін, мен қазір қоңырау шалуды ұсынбаймын.

Мына жерден пана боласың, арыстан болған анаң

Тыңшылық жасағанымды көрсе, мылтық алып қарсы алар ма еді.

Кенеттен мен өзімді ақымақ Ромео сияқты сезіндім.

Қарасам, балконыңызда жыпылықтайтын шам

Мен сені елестетемін, телефонда менің дауысымды тыңдайтын шығарсың

Саған айтарым, кешірім сұраймын, кешірген кезде хабарлас.

Кешірсең хабарлас, жүрегімде не бар

Жауап бергішке күбірлеп айтатын түрің бұл емес.

Кешірсең хабарлас, енді шыдай алмаймын

Телефон тұтқасына жабысып тұрғаныңызды білгенде.