Zwei Hühner Auf Dem Weg Nach Vorgestern - Reinhard Mey

«Zwei Hühner auf dem Weg nach Vorgestern», so steht es reißerisch auf dem

Programm

Modernes Schauspiel von Alfons Yondraschek, und inszeniert ist es von Moro

Schlamm

Und Yondraschek ist dem geneigten Theaterkenner wohl bestens bekannt

Wird er doch gern zu Recht der Meister des irrealen Parasymbolismus genannt

Da hebt sich zögernd schon der Vorhang, das Bühnenbild zeigt «Nirgendwo»

Der Schauplatz ist bedrückend leer, das bleibt noch gut zwanzig Minuten so

Doch dann erscheint gleichsam dämonisch, in jähem Wechsel des Rampenlichts

Ein Mime halblinks auf der Bühne, und dann passiert lange Zeit nichts

Dann ruft er: «Ha!

Wo steckt denn der Verräter?»

Übrigens, der Held ist

selbstverständlich nackt

Die Frage lastet bleischwer auf dem Publikum, und damit endet der erste Akt

Und jeder, der bis dahin folgen kann, und der sich mit Bildung auskennt

Der schätzt am ersten Akt vor allen Dingen des Dichters ungestümes Temp’rament

Da hebt sich gnadenlos der Vorhang, das Spiel nimmt unbarmherzig seinen Lauf

Der Held ist vorsichtshalber erst mal umgefallen, und nun steht er langsam

wieder auf

Und wie das Leben nun mal spielt, trifft er zufällig einen zweiten Nackedei

Die beiden üben laut Sozialkritik und schlagen Purzelbaum dabei

Ein Kritiker klatscht stürmisch Beifall, er ist im Innersten wild aufgewühlt

Weil er hier all' seine Probleme endlich so recht verstanden fühlt

Derweil robbt sich aus der Kulisse der tückische Verräter auf dem Bauch

Der Weg ist lang, da schläft er ein, ein Teil des Publikums tut das auch

Der Held nimmt sich schnell einen Plastikbeutel, darin wird der Bösewicht

verpackt

Und er begießt ihn mit drei Eimern Farbe, und damit endet der zweite Akt

Und jeder, der bis dahin folgen kann, und der sich mit Bildung auskennt

Der schätzt am zweiten Akt vor allen Dingen das gesellschaftskritische Moment

Im dritten Akt erfolgt die Läuterung des buntverpackten Bösewichts

Die Spannung wird schier unerträglich, man hört sie knistern, sonst hört man

nichts

Die Läuterung findet im Plastikbeutel und zudem völlig geräuschlos statt

Wohl dem im Saal, der Butterbrote oder eine Thermosflasche bei sich hat

Alsdann kommt ein maskierter Sprech-Chor und ruft: «Oh seht, der Held erfriert!»

Dabei war das nun wirklich nicht nötig, denn das Theater wird subventioniert

Ein Poltern hinter den Kulissen verheißt ein grässliches Schicksalssymbol

Denn nun kommt der tragische Höhepunkt — verkörpert von Frau Emma Pohl

Frau Pohl tritt von rechts auf die Bühne und ruft: «Das hier ist ein

anständiges Haus!»

Und sie entkleidet sich zum Schrecken aller, doch da ist Gottseidank das Drama

aus

Und jeder, der bis dahin folgen kann und der bislang auch noch nicht pennt

Der ist entweder nicht ganz klar im Kopf oder Theaterkassenabonnent

«Екі тауық кешегі күнге кетіп бара жатыр», - деп таңырқап жазылған

бағдарламасы

Альфонс Йондращектің заманауи пьесасы және режиссері Моро

балшық

Ал Йондращекті театр білгірі жақсы біледі

Оны шынайы емес парасимболизмнің шебері деп атайды

Сонда шымылдығы екіленіп көтеріледі, сахналық безендіруде «Ешқайда» көрсетіледі.

Сахна өте бос, ол жиырма минут бойы сол күйінде қалады

Бірақ содан кейін кенеттен назар аударатындай, жындық сияқты пайда болады

Сахнада жартылай солға қарай мимика, содан кейін ұзақ уақыт бойы ештеңе болмайды

Сосын ол: «Ха!

Сатқын қайда?»

Айтпақшы, батыр

әрине жалаңаш

Сұрақ көрерменге ауыр салмақ түсіреді және осымен бірінші акт аяқталады

Ал оған дейін ілесе алатын және білім туралы білетін кез келген адам

Бірінші актіде ол ақынның екпінді темпераментін бәрінен де жоғары бағалайды

Сонда шымылдық аяусыз көтеріледі, ойын тынымсыз өз бағытын алады

Сақтық үшін батыр алдымен құлады, енді ақырын тұр

қайтадан жоғары

Ал өмірдің өзі кездейсоқ екінші жалаңаш адамды кездестіреді

Екеуі қатты әлеуметтік сын айтып, сальто жасайды

Сыншы дүркіретіп қол соғады, іштей толқып тұр

Өйткені ол өзінің барлық мәселелерінің осында шынымен түсінілгенін ақыры сезінеді

Осы кезде опасыз сатқын пейзаждан іштей жорғалап шығады

Жол ұзақ, ол жерде ұйықтап қалады, кейбір көрермендер де ұйықтайды

Кейіпкер тез арада пластикалық пакетті алады, оның ішінде зұлым болады

оралған

Оның үстіне үш шелек бояу құйып, екінші әрекетті аяқтайды

Ал оған дейін ілесе алатын және білім туралы білетін кез келген адам

Бәрінен бұрын ол екінші актідегі әлеуметтік сыни сәтті жоғары бағалайды

Үшінші актіде түрлі-түсті оралған зұлым адам тазартылады

Шиеленіс төзгісіз болады, сіз оның сықырлағанын естисіз, әйтпесе оны естисіз

Ештеңе

Тазарту полиэтиленді қапшықта орын алады, сонымен қатар толығымен үнсіз

Залда жанында бутерброд немесе термос бөтелкесі бар адам бақытты

Сол кезде бетперде киген хор келеді де: «Ойбай, батыр тоңып өліп жатыр!» деп айғайлайды.

Бұл шынымен де қажет емес еді, өйткені театр субсидияланады

Сахна артындағы гуіл тағдырдың қорқынышты символын білдіреді

Өйткені қазір трагедиялық шарықтау шегі - Эмма Поль ханым бейнеленген

Фрау Пол сахнаға оң жақтан шығып: «Бұл а

лайықты үй!»

Және ол бәрін қорқынышты етіп шешіп тастайды, бірақ Құдайға шүкір драма бар

тыс

Және сол уақытқа дейін ілесе алатын және әлі ұйықтамағандардың барлығы

Ол не оның басында толық анық емес, не кассаның жазылушысы