Allein - Reinhard Mey

Er drang mir in die Seele, weiß Gott, wie er mich traf

Der Spott der guten Kinder, ich war das schwarze Schaf

Im Pausenhof, die Tränen niederkämpfend, stand ich stumm

Der Inhalt meines Ranzens lag verstreut um mich herum

Wie wünscht‘ ich mir beim Aufsammeln eine helfende Hand

Ein Lächeln, einen Trost, und da war keiner, der sich fand

Ich hatte keinen Freund und schlechte Noten, ist ja wahr

Und unmoderne Kleider und widerspenst‘ges Haar

Allein

Wir sind allein

Wir kommen und wir gehen ganz allein

Wir mögen noch so sehr geliebt, von Zuneigung umgeben sein:

Die Kreuzwege des Lebens geh‘n wir immer ganz allein

Allein

Wir sind allein

Wir kommen und wir gehen ganz allein

Wir war‘n uns alle einig in dem großen Saal

Wir hatten große Pläne und ein großes Ideal

Ich war der Frechste und der Lauteste und hatte Schneid

Ich wußte: unsre Stärke war unsre Geschlossenheit

Doch mancher, der von großer, gemeinsamer Sache sprach

Ging dabei doch nur seiner kleinen eig‘nen Sache nach

Und als sich ein Held nach dem andern auf die Seite schlich

Stand einer nur im Regen, und der eine, der war ich

Allein…

Und noch ein Glas Champagner, und sie drückten mir die Hand

Und alle waren freundlich zu mir, alle war‘n charmant

Und mancher hat mir auf die Schulter geklopft, doch mir scheint

Es hat wohl mancher eher sich, als mich damit gemeint

Die Worte wurden lauter, und sie gaben keinen Sinn

Das Gedränge immer enger, und ich stand mittendrin

Und fühlte mich gefangen, wie ein Insekt im Sand:

Je mehr es krabbelt, desto weiter rückt der Kraterrand

Allein…

Nun, ein Teil meines Lebens liegt hinter mir im Licht

Von Liebe überflutet, gesäumt von Zuversicht

In Höhen und in Tiefen, auf manchem verschlung‘nen Pfad

Fand ich gute Gefährten und fand ich guten Rat

Doch je teurer der Gefährte, desto bitterer der Schluß

Daß ich den letzten Schritt des Wegs allein gehen muß

Wie sehr wir uns auch aneinander klammern, uns bleibt nur

Die gleiche leere Bank auf einem kalten, leeren Flur

Allein…

Жаныма кіріп кетті, қалай соқты бір құдай біледі

Жақсы балалардың мазағы, Қара қой болдым

Ойын алаңында көз жасыма қарсы тұрып, мен үнсіз қалдым

Менің сөмкемнің ішіндегі заттар жан-жағыма шашылып жатты

Көмек қолын алған кезде қалай тілеймін

Күлкі, жұбаныш, Өзін тапқан ешкім болмады

Менің жігітім болған жоқ және нашар бағаларым жоқ еді, бұл рас

Ал сәнсіз киімдер мен тәртіпсіз шаштар

Жалғыз

Біз жалғызбыз

Біз жалғыз келеміз және жалғыз кетеміз

Бізді қаншалықты жақсы көретін болсақ та, бізді сүйіспеншілік қоршап алады:

Біз әрқашан өмірдің қиылысында жалғыз жүреміз

Жалғыз

Біз жалғызбыз

Біз жалғыз келеміз және жалғыз кетеміз

Үлкен залда бәріміз келістік

Бізде үлкен жоспарлар мен үлкен мұрат болды

Мен ең сыпайы, ең шулы және батыл едім

Мен білдім: біздің күшіміз біздің бірлігімізде

Бірақ кейбір үлкен, ортақ іс туралы айтты

Ол өзінің кішкентай ғана ісімен айналысты

Ал батырдан кейін батыр шетке сытылып шықты

Жаңбырдың астында біреу тұрса, біреуі мен болсам

Жалғыз…

Және тағы бір стақан шампан және олар менің қолымды алды

Және бәрі маған мейірімді, бәрі сүйкімді болды

Ал кейбіреулері иығымнан қағып алды, бірақ маған солай көрінеді

Кейбір адамдар менен гөрі өздерін көбірек білдіретін шығар

Сөздер күшейіп, мағынасыз болды

Жиналған жұрт тарылып, мен дәл ортаға шықтым

Өзін құмдағы жәндік сияқты сезіндім:

Ол қаншалықты көп жорғаласа, соғұрлым кратердің жиегі қозғалады

Жалғыз…

Өмірімнің бір бөлігі жарықта артта қалды

Сүйіспеншілікке толы, сенімділікке толы

Өрістер мен құлдырауларда, көп бұралған жолда

Жақсы серік таптым, жақсы кеңес таптым

Бірақ жолдас қаншалықты қымбат болса, ақыры соғұрлым ащы болады

Мен жолдың соңғы қадамын жалғыз жүруім керек

Бір-бірімізге қанша жабыссақ та, біз ғана қалдық

Суық бос дәліздегі сол бос орындық

Жалғыз…