Zeugnistag - Reinhard Mey

2. So, jetzt ist es passiert, dacht’ich mir, jetzt ist alles aus,

nicht einmal eine Vier in Religion.

Oh Mann, mit diesem Zeugnis kommst du besser nicht nach Haus, sondern

allenfalls zur Fremdenlegion.

Ich zeigt’es meinen Eltern nicht und unterschrieb für sie, schön bunt,

sah nicht schlecht aus, ohne zu prahl’n.

Ich war vielleicht 'ne Niete in Deutsch und Biologie, dafür konnt’ich schon

immer ganz gut mal’n!

3. Der Zauber kam natürlich schon am nächsten Morgen raus, die Fälschung war

wohl doch nicht so geschickt.

Der Rektor kam, holte mich schnaubend aus der Klasse raus, so stand ich da,

allein, stumm und geknickt.

Dann ließ er meine Eltern kommen, lehnte sich zurück, voll Selbstgerechtigkeit

genoß er schon

die Maulschellen für den Betrüger, das mißrat'ne Stück, diesen Urkundenfälscher,

ihren Sohn.

4. Mein Vater nahm das Zeugnis in die Hand und sah mich anund sagte ruhig:

Was mich anbetrifft,

so gibt es nicht die kleinste Spur eines Zweifels daran, das ist tatsächlich

meine Unterschrift.

Auch meine Mutter sagte, ja, das sei ihr Namenszug.

Gekritzelt zwar,

doch müsse man verstehn,

daß sie vorher zwei große, schwere Einkaufstaschen trug.

Dann sagte sie: Komm,

Junge, laß uns gehn.

5. Ich hab noch manches lange Jahr auf Schulbänken verlor’nund lernte

widerspruchslos vor mich hin,

Namen, Tabellen, Theorien von hinten und von vorn, daß ich dabei nicht ganz

verblödet bin!

Nur eine Lektion hat sich in den Jahr’n herausgesiebt, die eine nur aus dem

Haufen Ballast:

Wie gut es tut zu wissen, daß dir jemand Zuflucht gibt, ganz gleich,

was du auch ausgefressen hast!

6. Ich weiß nicht, ob es rechtens war, daß meine Eltern michda rausholten und —

wo bleibt die Moral?

Die Schlauen diskutier’n, die Besserwisser streiten sich, ich weiß es nicht,

es ist mir auch egal.

Ich weiß nur eins, ich wünsche allen Kindern auf der Welt, und nicht zuletzt

natürlich dir, mein Kind,

wenn’s brenzlig wird, wenn’s schiefgeht, wenn die Welt zusammenfällt, Eltern,

die aus diesem Holze sind,

Eltern, die aus diesem Holz geschnitten sind.

2. Сонымен, енді болды, мен іштей ойладым, енді бәрі бітті,

дінде тіпті D емес.

Әй, жігітім, үйге сол куәлікпен келмегенің жөн

мүмкін шетелдік легионға.

Мен оны ата-анама көрсетпедім және оларға қол қойдым, әдемі түсті,

мақтанбай жаман көрінбеді.

Мен неміс пен биологияны соратын шығармын, мен мұны істей аламын

әрқашан жақсы уақыт!

3. Заклинание келесі күні таңертең шықты, әрине, ол жалған болды

соншалықты ақылды емес шығар.

Директор келіп, мені ыңылдап сыныптан шығарып салды, мен сол жерде тұрдым,

жалғыз, үнсіз және сынған.

Сосын әке-шешемді шақырып алып, өз-өзіне қонып отырды

ол қазірдің өзінде ләззат алды

алаяқтың бұғауы, сәтсіз бөлігі, осы жалған құжат,

оның ұлы.

4. Әкем айғақты алып, маған қарап: «Әй, сен!

мен үшін

сондықтан ешқандай күмән жоқ, бұл шын мәнінде

менің қолтаңбам.

Анам да иә, оның аты солай деді.

жазылғанымен,

бірақ түсіну керек

Ол бұрын екі үлкен, ауыр сауда сөмкесін алып жүрген.

Сонда ол: кел,

бала кеттік

5. Мен әлі де көп жылдар бойы мектеп парталарында жоғалып, көп нәрсені үйрендім

қарсылықсыз менің алдымда,

Аты-жөні, кестелері, артындағы және алдыңғы жағынан мен толық айта алмайтын теориялар

ақымақпын!

Осы жылдар ішінде бір ғана сабақ, одан бір ғана сабақ өтті

балласт үйіндісі:

Біреудің саған не болса да пана беретінін білу қандай жақсы

сен де не жедің!

6. Мен ата-анамның мені ол жерден алып кетуі заңды ма, білмеймін және—

мораль қайда?

Ақылдылар талқылайды, білетіндер айтысады, білмеймін

Маған да бәрібір.

Мен бір ғана нәрсені білемін, мен әлемдегі барлық балаларды тілеймін, аз емес

Әрине, сен, балам,

істер қиындаған кезде, істер дұрыс емес кезде, дүние ыдырағанда, ата-ана,

олар осы ағаштан

Ата-аналар осы ағаштан кесілген.