Wir - Reinhard Mey

Heimkehr in wohlbekannten Wegen

Ich schließe die Wohnungstür auf

Sie kommt mir kaum noch je entgegen

Schaut kaum von ihrer Arbeit auf

Und es gibt nichts zu sagen

Und da sind keine Fragen

Und auch keine Antwort darauf

Und Tage kommen, Tage gehen

Und so fliegt mein Leben dahin

Wag' nicht in den Spiegel zu sehen

Wie müde ich geworden bin

Und von so vielen Plänen

Bleiben Scherben und Tränen

Und nur die Frage nach dem Sinn

Ich wollte Freiheit, grenzenlose Weite

Und keine Schranken in unsrem Lebensraum

Und Sieger sein mit ihr an meiner Seite

Nun scheitre ich vor ihr an meinem Traum

Ich hör' die Schlüssel in den Türen

Ich weiß, jetzt ist er endlich hier

Und ich weiß, seine Schritte führen

Ihn nicht als erstes mehr zu mir

Und ich weiß, er wird schweigen

Und ich werde nicht zeigen

Dass ich auf meiner Insel frier'

Was da vergeht, das ist mein Leben

Ist vielleicht meine beste Zeit!

Es muss noch etwas andres geben

Mehr als das Einsamsein zu zweit

Als Missversteh’n und Streiten

Um Nebensächlichkeiten

Als einzige Gemeinsamkeit!

Ich wollte hoch hinaus, ich wollte fliegen

Ich wollte wachsamer als andre sein

Der Alltag sollte mich nicht unterkriegen

Jetzt holt der Alltag meine Höhenflüge ein

Und sie ist alles, was ich liebe!

Und er ist alles, was ich will!

Und wenn doch eine Chance bliebe?

Und meine Zweifel schweigen still

Wir könnten neu beginnen

Einander neu gewinnen

Und wenn sie es nur will, ich will!

Warum geht leben miteinander

Nur mit so viel Leiden einher?

Warum ist der Weg zueinander

Warum der erste Schritt so schwer?

Es ist so leicht zu kränken

Und so schwer einzulenken!

Ich liebe sie so sehr!

Wir wollten doch den Horizont erreichen

Und haben nur ein Schiffchen aus Papier

In keinem Lebenssturm die Segel streichen

Wir können es noch immer, zusammen — wir!

Үйге белгілі жолдармен келу

Мен пәтердің есігін ашамын

Ол мені енді әрең кездестіреді

Жұмысынан әрең қарайды

Ал айтар ештеңе жоқ

Және сұрақтар жоқ

Және де жауап жоқ

Ал күндер келеді, күндер өтеді

Осылайша менің өмірім зымырап өтіп жатыр

Айнаға қарауға батылы барма

Қаншалықты шаршадым

Және көптеген жоспарлардан

Сынықтар мен көз жасы қалады

Және тек мағына мәселесі

Мен еркіндік, шексіз кеңістікті қаладым

Біздің өмір сүру кеңістігімізде ешқандай кедергілер жоқ

Менің қасымда онымен бірге жеңіске жет

Енді мен оның алдында арманым үшін сәтсіздікке ұшырадым

Мен есіктердің кілттерін естимін

Мен оның қазір осында екенін білемін

Ал мен оның қадамдары жетелейтінін білемін

Ол енді маған бірінші емес

Ал мен оның үндемейтінін білемін

Ал мен көрсетпеймін

Менің аралымда тоңатыным

Онда не өтеді, менің өмірім

Менің ең жақсы уақытым болуы мүмкін!

Басқа нәрсе болуы керек

Екі адамға арналған жалғыздықтан да артық

Түсініспеушілік және дау сияқты

Ұсақ-түйектер туралы

Жалғыз ортақ нәрсе!

Биікке көтерілгім келді, ұшқым келді

Мен басқаларға қарағанда қырағырақ болғым келді

Күнделікті өмір мені ренжітпеуі керек

Қазір күнделікті өмір менің қиял-ғажайып ұшуларыма жетуде

Және ол мен жақсы көретін барлық нәрсе!

Және ол мен қалағанның бәрі!

Әлі мүмкіндік болса ше?

Ал менің күмәнім үнсіз

Біз қайтадан бастай аламыз

Бір-біріңді қайтар

Ал егер ол тек қаласа, мен жасаймын!

Неге өмір бірге

Тек сонша азаппен бірге жүре ме?

Неліктен бір-біріне жол

Бірінші қадам неге қиын?

Ренжіту өте оңай

Және берілу өте қиын!

Мен оны қатты жақсы көремін!

Біз көкжиекке жеткіміз келді

Тек қағаздан жасалған қайық болсын

Өмір дауылында ешқашан желкенді соқпаңыз

Біз әлі де істей аламыз, бірге - біз!